Flavirama Park

Met droefheid vernamen we dat Flavirama-medewerker van het eerste uur Marcel Franken van ons is heengegaan. Hij heeft enorm veel betekend voor het park en de vereniging. Hij heeft Flavirama mee helpen vormgeven.

 

Een aantal  jaar na de creatie van Flavirama met een sagenbos en stripfiguren in 3D decors raakte alles wat in verval. De eerste poppen stonden constant buiten en werden aangetast door weer en wind.

Ik had het die tijd ook druk met het tekenwerk aan de eerste Jakke en Jonas. Evenementen in het park werden schaars.. Tot ik op een of ander Tervuurs evenement een enthousiasteling  tegen het lijf liep die er meteen werk van wou maken. Dit kenmerkt helemaal Marcels temperament: meteen de Flaviramse koe bij de horens nemen en ideeën niet enkel op papier zetten, maar ook meteen uitvoeren met de middelen die voor handen lagen.

Het werk dat hij achter de schermen verrichte was dan ook aanzienlijk en lag daarmee aan de basis van de revival van het Flavirama park en de oprichting van de vereniging ‘De vrienden van Flavirama’

Ik herinner me nog een eerste grote heropening die we toen in elkaar gestoken hadden. (2010) We hadden het toe heel groots gezien. Op 2 verschillende terreinen werden allerhande activiteiten voorzien met animaties en attracties. Op een grandioze locatie naast de varkenskoten vonden in het eerste gedeelte de volksspelen plaats. In het 2^de gedeelte de ridderspelen met historische zwaardkunst (Karin Verhelst) en krusboogschieten, waarbij we maar 1 enkele pijl hadden  die in de struiken is beland en die we nooit meer teruggevonden hebben. Het andere gedeelte met sagenbos, poppenkast en optredens vond plaats in het ons welgekende gedeelte (het huidige Flaviramapark). Om in communicatie te kunnen treden met de animatoren in het andere gedeelte had Marcel toen een walkietalkieverbinding ingericht. Voor de gelegenheid had hij zelfs volksspelen gecreëerd en gebouwd op basis van de beeldverhalen van Magaij en Castor. Die volksspelen worden nog steeds gebruikt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Marcel was van alle markten thuis en vervaardigde ook een schakelkast, zodanig dat het hele park veilig van elektriciteit voorzien was. Naast de restauratie van de oude poppen, creëerde hij er ook nieuwe. Een paar meesterwerkjes waren: de jonkvrouw en de page, Alsof dat niet genoeg was ontwierp hij ook poppen voor de poppenkast installeerde zich aan de naaimachine en vervaardigde zijn eigen kostuums. Het grote zwarte achtergronddoek dat vaak achter het podium hangt was van zijn makelij.

Onzen Marcel wist ondertussen een middelgrote container op de kop te tikken, waar de poppen van nu af aan in droge omstandigheden konden gestockeerd worden. In ware Jakke en Jonasstijl werd een nieuw gedeelte rond de herberg van Jakke en Jonas aangepakt: het kabouterbos. Samen met Alain Vossen legde Marcel een mini-vijvercomplex aan met een riviertje en een pompsysteem. Overal werden kabouters en pluchen diertjes geplaatst zodanig dat het geheel een feeëriek uitzicht kreeg. Vooral bij kaarslicht sprak dit tot de verbeelding.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op een gegeven ogenblik werden evenementen zelfs door ons twee georganiseerd waar een record gebroken werd in het multi-tasken: Marcel aan de kassa, bar, barbecue en camera… terwijl ikzelf het optreden aan het podium verzorgde.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toen de evenementen meer en meer in verenigingsband georganiseerd werden werd het werk gestadig makkelijker, maar ook dan bleef hij steeds verrassend en creatief uit de hoek komen. Ook was hij betrokken bij de restauratie van de bar.

Vanaf 2013 trok hij zich stilaan terug uit de vereniging maar kwam nog regelmatig op bezoek en schrok er niet voor terug om advies te geven. We konden ook steeds op hem rekenen.

Zo herinner ik me levendig de catastrofe van 2013. Een hevige storm had het hele dakgebinte verwoest op de vooravond van het festival. Toen we “s morgens de schade constateerden zaten we met de handen in het haar. Marcel werd erbij gehaald (uit zijn bed getrommeld) en samen met medewerker Jan Simoen en de mannen van de gemeente die ons materiaal bezorgden in een recordtempo het hele gebinte steviger dan ooit opgebouwd. Het festival is die avond daardoor toch kunnen doorgaan. We zullen hem blijven herinneren als de dynamische tovenaar, maar vooral als een man die het hart op de juiste plaats had.

Magaij

Het ligt ondertussen zowat in mijn natuur de dolle fratsen te Flavirama met een kwinkslag en een vette knipoog te beschrijven, dus waarom ook niet deze eerste editie van, u raad het nooit: “Mea Natura”, op zaterdag 28 juli 2018. Een titel die ieders verbeelding heeft geprikkeld, mijn eigen natuur inbegrepen. Het resultaat was een mini-festival met het gaspedaal richting maxi-knal. Voor elk was er wat wils, ook voor diegenen op zoek naar koude pils. Wim Vilters was er met zijn artisanale kunstwerkjes aan sierlijke fluiten en sjamanistische trommels, waar veel volk vol bewondering naar kwam koekeloeren en uitproberen én zich kwam inschrijven voor een workshop instrumenten bouwen. Good ol Sunny informeerde bezoekers over hoe je zelf je eigen zeep en shampoo kan maken op basis van natuurlijke producten, al heb ik jammer genoeg geen exacte cijfers van het aantal kandidaten dat ter plekke zijn haar zou hebben gewassen.

Een even eenvoudige als geniaal lekkere spaghetti Bolognese werd ons aangeboden door La Pepermans, roepnaam Tamara. Lieselotte Vervoort verkocht haar eigen gebrouwen gazpacho zo succesvol uit dat het geen naam had. Had ik het overigens al gezegd? Haar Empanadas waren fantastisch! Dranken en eetbare dingen kon je zowaar betalen met echte Flavimunten, een primeur voor Flavirama. Schepen van Jeugd, Cultuur en evenementen, lokale economie en Vrije Tijd voor de CD&V Tervuren Jan Trappeniers gaf een speech ten berde naar aanleiding van de inhuldiging van ‘Flavi’, ons welbekend stripfiguur en geestelijke zoon van Marc Gaij, naar 3D omgetoverd door beeldhouwer Ziggy Vanilly.

Wie Flavi in zijn natuurlijke omgeving wil komen bewonderen, heeft bij deze het perfecte excuus om zijn “mea natura” te volgen en in Flavirama een glas te komen drinken, of zijn haar te wassen, zo u wil. The Reversed Company speelde onder leiding van Jan Michiels een rits meditatieve klanken, als opwarmer voor het barokke Vasco Da Gama, een van de ontélbare muzikale projecten van überflaviramees Magaij, de man van wie men na één enkele luisterbeurt kan besluiten dat er nieuwe hoop bestaat voor castraatzangers.
En u? U was al lang blij dat die vermaledijde hittegolf ten einde was gekomen, zodat u eindelijk weer uw eigen “mea natura” kon volgen.

Al jaren dient het lachende hoofdje van  stripfiguur Flavi als logo van het themapark Flavirama in Tervuren. Hoe is dat gekomen? Toen tekenaars Magaij en Castor bij de oprichting van het sagen- en legendenbos zochten naar een mascotte kwamen ze al snel terecht bij het personage van Stevinus Flavius (zo klinkt zijn echte naam).

Magaij tekende ooit  3 onuitgegeven stripalbums met deze troubadour in de hoofdrol. In Flavirama bleek hij de geknipte figuur om alle verhalen, sagen en legenden aan elkaar te praten en te zingen. Hij duikt trouwens ook eventjes op in het eerste Jakke en Jonasverhaal, waar hij aan het einde van het verhaal het banket van de Hertog opluistert met zijn liederen.

Da avonturen van de goedlachse troubadour lopen samen met de activiteiten in het Flavirama-park en lang werd met de gedachte gespeeld om hem daar ook in 3D te laten verschijnen.

In 2017 werd beeldhouwer en tevens bestuurslid van de vereniging ‘De Vrienden van Flavirama” Ziggy Vanilly aangesproken om een beeld te maken op basis van een tekening waarop een zittende te zien is die luit speelt. Beladen met een hoop piepschuim en ijzerdraad is hij er vol enthousiasme aan begonnen Hij heeft onderwijl zijn oor te luisteren gelegd tijdens een stage bij bevriende beeldhouwer Luc Cauwenberghs die ook buur is van het Flaviramapark en geregeld advies gaf bij de opstart van het project, Deze laatste is daarenboven ook gespecialiseerd in het maken van beelden van stripfiguren en o.m. gekend van het Nero-standbeeld in  Hoeilaart.

 

In het voorjaar van 2018 begon het Flavi-beeld vorm te krijgen en werd voorzien van de felle kleuren zoals die ook in de beeldverhalen voorkomen.

 

Op zaterdag 28 juli 2018 zal het dan zover zijn. Tijdens het Mea Natura evenement zal het beeld voor de eerste maal voor publiek te zien zijn tijdens een  plechtige onthulling door schepen van cultuur Jan Trappeniers en in aanwezigheid van de beeldkunstenaar zelf.

De onthulling zal plaatsvinden om 20.30 u. zoals magister Collegrijn het eeuwen geleden voorspeld had.

Voor het openingsevenement kon het tellen. Een heuse concertavond met maar liefst drie muziekgroepen in het duistere progressieve rock en discogenre. Aan de bar werden heuse Jakkedogs geserveerd met zuurkool en mosterd. Op een gegeven ogenblik begon het hele park te trillen en te daveren op zijn grondvesten. De bezoekers hadden blijkbaar de rust verstoord van een ongewone creatuur.. Niemand minder dan Gerolanfus, de Heer van het Duister kwam vervaarlijk het bos uitgestrompeld om de avond in te leiden.

 

KELKENBLOED

Hoorngeschal weerklonk vanuit de verte. Op het podium verscheen een donkere gestalte.. Het was de duistere heer in hoogsteigen persoon het eerste lied van Kelkenbloed zingen. Het   Dezz Demona lied werd vervolgens meesterlijk bezongen door de Ijskoningin. (vertolkt door zangers Natalie De Man)

SWAN DEATH

De bende van de dode zwaan maakte zijn opwachting: Raytan Swan, Vina Swan, Julius Swan, Heidi Swan en Marc Swan maakten het podium onveilig met hun typische roack/gothic geluid. Ze waren niet aan hun proefstuk toe. Een paar maanden geleden speelden deze legende van de Belgische Gothic scène reeds een beklijvende set. Voor deze gelegenheid stelden ze hun nieuwe album voor dat nog in de maak was. Ze eindigden het optreden zaols gebruikelijk met het lied over het teken van de jonge wolven. En de toehoorders bleven meehuilen tot lang door de nacht..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

FROZEN NATION

En dan kwamen de mannen van de bevroveren natie op. Zij vormden Flavirama om tot een enorme disco en er werd uitbundig gedanst in het maan- en lazerlicht.

 

 

Omdat een heksenverbranding toch ook máár een heksenverbranding is, heeft de Flaviramaploeg in het kader van een intensere beleving van de dingen voor deze editie een morsig blik marteltechnieken opengetrokken en is daar zó inventief mee omgesprongen, dat -je raad het nooit- niemand gewond is geraakt (!)
Een paar bezoekers waren op zaterdagavond 23 juni zo onder de indruk van de onmenselijke wreedheid en het schaamteloze sadisme aangeranseld door nonnen en priesters in vlekkeloos habijt, dat ze de onmiddellijke vrijlating van de gevangenen eisten. Nochtans waren de fijn uitgekiende lijfstraffen volledig en integraal terecht, als je bedenkt dat de veroordeelden werden aangeklaagd voor hekserij, autokannibalisme, bestialiteiten, en een handvol andere ongein.
Uiteraard zijn de goddelozen die een officiële bekentenis van hun gepleegde misdaden afleggen onontbeerlijk voor het op gang slepen van een fatsoenlijk proces, dat weet iedereen. Wel, laat dat nu exáct hetgene zijn wat bezoekers aan de heksenverbranding van 2018 ter plekke hebben kunnen vaststellen: “dat dat personeel hier verdomme prima zijn werk doet!”
Op het moment dat de gevoelige zielen onder ons dachten de strijd met hun tegensputterende maag te hebben overwonnen, brak het vonnis aan van zevenvoudig kindermoordernaar Jules Vreewaais: steniging, onthoofding en verbranding van het hoofd.
Na ontelbare aanslagen op het gepeupel hunner goede smaak, kon men in vrede redetwisten met sadisten en masochisten op de noten van Hoeminnelic!