Donderdag 14 mei:
Om 11:00u stipt verschenen de ouders van Sofie De Reymaeker als allereerste bezoekers in het Flaviramapark, dat op dat moment nog niet op punt stond voor de ArtiesTentoer: Schilder en beeldhouwer Ziggy Vanilly was namelijk nog volop bezig met het plaatsen van zijn geschilderde portretten en de werken van artieste Lieselotte Vervoort. Deze laatste zou pas verschijnen op zaterdag.Ziggy en Lieselotte hun werken hingen en stonden in een tent samen met Sofie haar werken.
Tekenares Nilhouthé (Julie van Roost) haar getekende paardjes hebben elk netjes een plek gekregen in het Flaviramabos, maar moest zelf verstek laten gaan omdat een van haar echte paarden genaamd Pablo ernstig ziek bleek. Haar getekende paardjes stonden veilig in de directe nabijheid van getekende randfiguren afkomstig uit de beeldverhalen van Magaij, artistieke duizendpoot die bovendien zingt als een nachtegaal.
Tegen half vier in de namiddag vielen de eerste druppels regen, maar dat heeft een bloeiende start van de toer gelukkig niet kunnen verhinderen; volgens Sofie was er op dat moment al meer volk gepasseerd dan op de hele vorige editie! Zij had het initiatief genomen een blanco canvas te gebruiken als inzet voor het interactieve gedeelte van deze toer. Elke bezoeker mocht met verf en penseel iets aanbrengen op het doek, artistiek begaafd of niet, dat maakte niet uit: het plezier primeerde.
Wat kan er uiteindelijk lolliger zijn voor een volwassene om het kind dat in hem schuilt even los te laten op een activiteit dat hem mentaal even terugvoert naar zijn onbezorgde kindertijd? Klinkt evident, maar de praktijk bleek anders: zowat elke bezoeker aarzelde om deel te nemen, om “zich te laten gaan”, zeg maar.
Het meest gehoorde argument: “maar ik ben geen kunstenaar!” En daar kwam jobcoach Sofie die werkelijk iedereen zo ver kreeg iets concreet aan te brengen, al was het maar een stipje. Zomaar eventjes zeventig personen wist ze te overtuigen!
Vrijdag 15 mei:
Op donderdag had Ziggy al een paar mensen geportretteerd die voor zijn ezel hadden plaatsgenomen, maar op vrijdag was het zodanig schitterend weer, dat bezoekers makkelijker en langer bleven hangen met hun blije gezichten in de zon, wat zichtbaar betere resultaten gaf! Toen werden ook heel wat vragen gesteld over de kunstwerken die daar geëtaleerd stonden. Sommigen hingen letterlijk aan de wasdraad, gespannen over het podium en lichtjes fladderend in een bries. Vrijdag was dan ook met stip de beste dag van de toer. Mensen moesten echter consequent overtuigd worden toch maar iets te doen met verf op Sofie haar doek, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat het niet echt hard werken was, dat overtuigen: de meesten gingen vrij snel overstag.
Zaterdag 16 mei:
Donkere wolken aan het firmament voorspelden zaterdag weinig goeds voor het heropeningsfeest dat ’s avonds zou doorgaan: het was koud en grijs en klam. Het was het soort weer om in je bed te liggen snoezen of om gezellig thuis naar een film te kijken en een zak pikante nachochips met guacamole te savoureren. Technieker Jan Simoen was al vroeg in de ochtend aanwezig om beschadigde en versleten planken aan de vloer van het podium te vervangen. Eerste bezoekers waren Kloot Per W en zijn dochter. Ze lieten zich gewillig portretteren door Ziggy en stonden er op iets toe te voegen aan het doek, terwijl Sofie op dat moment nog niet was aangekomen. Na een bijzonder grappig detail te hebben toegevoegd aan het geheel droop het tweetal af: te koud!
Het was inderdaad rillen met de pet op, maar the show must go on, nietwaar… Gordana en Sébastien waren er dan ook bijgekomen en hebben zich uitgesloofd aan het fornuis: een heerlijke broccolisoep én spaghetti Bolognese! Lieselotte heeft haar werken beter gehangen en haar podiumact voor het feest nog eens doorgenomen: enerzijds een gedicht van Federico García Lorca in het Spaans, quasi simultaan vertaald naar het Nederlands door Magaij. Anderzijds was er haar flamenco-act begeleid door Ziggy op handgeklap en Magaij op gitaar.
Er was opvallend weinig volk zaterdag en dat had natuurlijk alles te maken met het slechte weer. Niettemin was het feest, misschien niet meteen om er duimen en teenkootjes bij af te likken, dan toch om er eens lekker bij te grinniken en te besluiten dat het ondanks de omstandigheden een bijzonder geslaagde editie betrof.
Eerste verrassing van de avond was het optreden van Hollandse knar Pieter! Een protestsong op gitaar in het Engels, waarin hij fulmineerde tegen Mister Pig, verantwoordelijke voor de ramp met het vliegtuig MH17, dat onlangs neerstortte in Ukraïne.
“Bezwerend” was het woord en zo was de sfeer.
Dé grote verrassing van de avond was ongetwijfeld de crooneract van het duo Sébastien en Gordana, waarbij de eerste als een ware Frank Sinatra I’ve got you under my skin –gewijs de burlesque plaagerijen van La Gordana zich liet welgevallen. Een snoepje van een act!
Federico García Lorca tweetalig gebracht door het ontwapenende duo Lieselotte, alias Carmencita de Bruselas en Magaij, deed ons even aangenaam vergeten dat we daar zo in die open lucht klimatologisch werden aangedampt, door wat kenners van Belgisch regenweder kennen als muggenpis. 
De flamenco-act waaraan het trio Ziggy, Lieselotte en Magaij meewerkten leek wel een fragment uit een film van The Marx Brothers. Het gebrek aan repetities en duidelijke afspraken deden de act bij momenten lijken op een klucht, dat deed denken aan drie clowns die voor het eerst in hun leven een schaatspiste betraden. Charmant en bij momenten ronduit hilarisch, al kan je je afvragen of dat de bedoeling was, gezien het grote talent dat ze alle drie overduidelijk bezitten.
Kind aan huis te Flavirama Giedo Lavenns haalde zijn mondharmonica nog eens boven voor een melodietje uit de belle époque. Zijn gezongen refrein ging wat te snel voor de meesten om te kúnnen meezingen, maar dat kon de pret niet drukken. De man had iedereen op z’n hand:
bravo Giedo!
Eveneens in de belle époque moesten we een burleske act situeren gebracht door Dezz Demona (Gordana Bobovcan). Eerlijk? Reken maar dat voor wie er niet bij was hij/zij iets gemist heeft!
Op een bepaald moment, heel laat op de avond, werd vooralsnog de aanwezigheid van Alain Vossen gesignaleerd, o.a. bekend voor zijn fotografisch realistische portretten; hij is, zoals iedereen weet, momenteel druk bezig met het afwerken van een stripverhaal, dat hij in samenwerking met Magaij in een race tegen de klok probeert uit zijn harsens te persen.
De grote eer om de avond te mogen afsluiten met een grootse act viel te beurt aan Magaij die, uitgedost met een chapeau buse en bijpassend hemdje uit –u raad het al- de belle époque, gedurende anderhalf uur op meesterlijke wijze een stomme film voorzag van live gebrachte pianoklanken. De film betrof de originele Nosferatu uit 1922, de grootmoeder aller vampierenfilms en wij hebben er met z’n allen, ik zeg maar wat, met z’n twaalven verkleumd en al, met complete verstomming en paraplu bij de hand naar gekeken…en genoten…tot de laatste noot.
Verslag door: Ziggy Vanilly
