Zaterdag 15 juli 2017:
Het blijft toch een beetje raar om naar een film te gaan zitten kijken op groot scherm in open lucht, in de natuur, omgeven door bomen en kriebelend gras onder de voeten. Het kan beginnen regenen. De brullende motoren van een vliegtuig kunnen spitse dialogen onverstaanbaar maken. Een voorbijvliegende duif kan iets ongewenst droppen in die ene holte waar je net een smakelijke slok bier door wilde jagen.
Ik zeg maar wat.
Zowaar twee films stonden op het programma.
Regisseur Piet van den Poel, die al langspeelfilms maakt sinds 1980 kwam trots zijn verfilming van de historische figuur Karel van Lorreinen voorstellen, mét microfoon onder de neus geduwd door Zijne Clark Maldrieness. Een film gemaakt door filmliefhebbers op volledig vrijwillige basis, die er alles aan hebben gedaan om het tijdsdocument er zo professioneel mogelijk te laten uitzien. Hoofdrolspeler Jean-Pierre Leonard was ook present, ons allen bekend van zijn deelname aan de heksenverbranding, eveneens gefilmd en deze avond getoond als afsluiter.
Op de achtergrond en in het fris getrimd gras zag en hoorde je, Flaviramavoorzitter Marc Gaij en kompaan Johan Vancauteren verkleed als de jonge Henri de Croes en Pieter van Maldere (beide componisten aan het hof van Karel van Lorreinen) een verkwikkend muziekje brengen. Dit alles uiteraard met de meeste zorg uitgevoerd op een “authentieke” virgisint en de heer Gaij zijn driehonderd jaar oude viool.
Eveneens drie eeuwen oud, was het recept van een varkensstoofpotje waar de kok van Chateau Charles iedereen mee wist te verleiden.
In de eerste film vielen de duizelingwekkende decors en kostuums op, om nog maar te zwijgen over de gigantische hoeveelheid vrijwilligers die hier hun tijd en energie in hebben gestoken. “Hoe heeft Piet dat toch voor mekaar gekregen”, kon je iedereen horen denken.
Wat in de tweede film opviel, oftewel wat onze immer bescheiden maar zéér competente Jan Michiels gefilmd heeft tijdens het Sint-Jansvuur met heksenverbranding in Flavirama op zaterdag 24 juni, was: het spelplezier.
Terug naar het spelplezier in de hoofdfilm van deze avond, die jammer genoeg en volledig onterecht op een te mager publiek moest rekenen. Uit alles bleek dat de enthousiaste acteurs van Vos Restaurabo onder leiding van Kaat Bauters niet alleen de tijd van hun leven beleefden, maar een kind kon zien dat ze gelóófden in wat ze deden. Vraag dát maar aan Alain Vossen zijn dochter: die praat er nu nóg over. De geluidsband klonk evenals de eerste film zeer rudimentair en werd door zijn acteurs gedrágen.
