Auteur: Webmaster

Het stond in de Flaviramese profetieën te lezen… Op 28 november 2017 zouden de achterlanden van Flavirama zich in een dichte mist hullen want daar wordt verwacht dat er die nacht de eigenaardigste creaturen tevoorschijn komen. Om zeven uur ’s avonds was het al donker. Gifmengster Lucretia (Lieselotte)  had al plaatsgenomen achter de bar om er de giftigste drankjes aan te bieden zoals de gifbeker van Socrates.

Aan de overkant werden de eigenaardigste gerechten voorbereid door Amika (Anneke) zoals soep met de schubben van het gordeldier, bloed aan een infuus, snot en drakentongen… Vermits het toen al wemelde van de duistere figuren werd het een ware smulpartij. Ondertussen maakte Giedo Lavenss zich klaar voor een uniek optreden, van een lied dat hij voor de gelegenheid had gemaakt om de donkere sfeer van new wave en gothic op te roepen op zijn elektrische gitaar… En toen werd het stil…

De aarde begon lichtjes te beven… Het podium was gehuld in een mysterieus rookgordijn. U heeft het al geraden. Gerolanfus, de duistere heer uit de crypte bleek weer herrezen en gaf weer een bloedstollende show van Kelkenbloed op het Flavirama podium. Vanaf het 2de nummer Dezz Demona werd hij bijgestaan door een andere vrouwelijke creatuur (Cathy) uit de onderwereld die sierlijk maar vervaarlijk over het podium kronkelde.. Ze kondigden de komst van het beest aan en eindigden met de  gruwel van het verlaten instituut.. Hierna konden de tochten door het bos en de achterlanden van Flavirama beginnen. Eerst moest men daarvoor de boosaardige tovenaar van Ottenburg (Guy) passeren. Die stond aan de ingang van het parcours en was teleurgesteld in de mensen die hem uit het dorp hadden verstoten.

We gingen mee met gids Katherina (Kaat) die ons veilig door deze onherbergzame oorden zou leiden.. Ze waarschuwde ons aan het begin van het parcours dat de verschillende dimensies tussen ruimte en tijd uitzonderlijk opengegaan weren en de kans er in bestond dat we nooit meer zouden terugkeren. Op het veldje zagen we al wat duistere gedaanten zich spookachtig voortbewegen in het schijnsel van een fakkel. Het bleek een dolende ridder te zijn (Raytan) met zijn familie die hier eeuwig ronddwaalde omdat zijn geliefde geschaakt was door één of ander reptiel. Verder gekomen aan de crypte, bleek de ontsteltenis groot toen bleek dat de sarcofaag van Monsieur Blanc geschonden verdwenen was.. Enkel het deksel lag er. Wie kon dat gedaan hebben? Enkel de grafschender die we terugvonden aan het kerkhof en die als straf veranderd was in een gebocheld kaal monster met lichtgevende ogen… Een eind verder zagen we hem liggen.. Monsieur Blanc (Clark) in zijn doodskist… Het leek wel een vredig tafereeltje, tot hij er opeens uitkwam.. In het bos dachten we veilig te zijn. Niets was minder waar..

We werden opgeschrikt door een ijselijk en hysterisch gegil. Die bleken van een vrouw of de geest ervan afkomstig te zijn, die haar kinderen had vermoord.. In de verte zagen we nog een creatuur…  een witte wief? Toen werden we opgeschrikt door een griezelig gesmak en gehijg.. Daar kwam Druanella (Cathy) van over de grond gekropen en wilde ons met huid en haar verorberen. Verder werden we ook nog belaagd door teensnijders (Koen) die het met een schapenschaar op onze arme voetuiteinden gemunt hadden..  Een boomheks was na een lange betovering op zoek naar een bruid (Annelies). Aan het eind hadden we nog een duistere figuur die fijne en minder fijne vleeswaren aan het bewerken was met bijlen en hakmessen… (Kasper)

Toen we terug uit de bossen geraakt waren, werden we eerst nog verrast op griezelfilms op groot scherm en een onvoorzien optredentje van Giedo en de familie van de dolende ridder… en toen kwam er nog een tenensnijder aangehold met een lange snuit…. En het verhaaltje is uit..

Op zaterdag 30 septembermaakte de Belgische de gothic-legende Swan Death  zijn opwachting in het Flavirama-park.

Om 20u30 stonden ze paraat voor een publiek, dat had plaatsgenomen op de stoelen op het gras. Het was eerder koud dan warm. En het was volle maan. Zouden de wolven huilen?

Naast het publiek was er een  hok gemaakt uit zwarte plastiek dat op een kubus leek,vandaar werd het geluid geregeld,de belichting en de projectie van bijpassende Videobeelden

Op het podium stond links de zanger bassist Raytan Swan, zwarte basgitaar omgespt met een deukhoed, grijze loden vest toe tot onder de nek, zwartgrijze jeansbroek, geschoeid met een soort van botten zonder snoeren. Een volgeling van the Sisters Off Mercy?

In het midden zangeres Vina Swan, kortgerokt in een zwarte rok als een majoret. Ze droeg kniehoge beige musketierlaarzen, die de vorm van haar benen eer aan deden en droeg een bruine poolreizigerjas met op de kap imitatiepels.

Op enkele meters van haar gitarist Julius Swan in zijn handen een 10-snarige elektrische gitaar waar hij het publiek mee zou veroveren.

Voor hem op de planken vloer stonden er wat effectpedalen waarmee hij handig atmosfeer-overgangen zou maken.

Achter de bassist stond achter de keyboard Heidi Swan; een blonde nimf in het zwart gekleed;

Zij was verantwoordelijk voor de zweverige klanken..Wat verderop achter de gitarist violist Marc Swan met bijpassende zwarte lederen gothicjas.

Zwart is toch wat Gothic zo donker maakt.

Naast de zanger op schouderhoogte stond er een kastje waar wat effectmachines opstonden en een lamp met spots die traag veranderden van kleuren.

Bas en zang werd ondersteund door gitaar, keyboard legde er een laag bovenop de zangeres op de voorgrond en de violist. En ja hoor. Al van bij het eerste nummer vloeiden alle tonen mooi in elkaar en bereikten zo de oren van de aandachtige toeschouwers. En op het gras was het koel,een extra pull of sjaal was welkom. Op het podium werd het warm.

Zangeres Vina Swan ontdeed zich van haar jas. Daar stond ze dan mouwloos met een zwart topje. Bij het nummer ‘Dark Soul of Egypt’ maakte ze oriëntaalse bewegingen met haar armen vingers en handen. Het geheel kreeg nog meer betekenis door een karavaan met kamelen die geprojecteerd werd door Jan Simoen de geluidstechnicus.. Het was de blonde vrouw achter het Keyboard Heidi Swan die zowaar zong als een maghrebijnse net of ze daar was opgevoed..

‘The sign of the young wolves’ werd gespeeld en sommige aanwezigen keken eens naar de volle maan.

Er was nog een lied waar een zwarte raaf op de video achter hun alle aandacht kreeg. De muziek leek gemaakt voor de video. De vogel groot op het filmdoek,zijn vleugels bewogen op de maat van de muziek. De raaf was even een steracteur.

Op een bepaald moment werden er vlammen op het doek geprojecteerd, de raaf was toen al lang gaan vliegen.

Atmosfeer en beleving en duisternis in al zijn toonaarden. Zelf de zangeres was even te zien met meters lange witte vogelvleugels zo zweefde ze op het scherm.

De zanger bassist nam wel even de tijd om de muzikanten en zangeressen voor te stellen..

Bij een cover van the Doors had de violist zich plots heel klein en onzichtbaar gemaakt. Op dat moment was de zanger die familie werd van Jim Morisson, “Light my fire”‘ werd stuwender en stuwender, het ging tussen de bassist zanger en de gitarist en tussen de  basgitarist en de zangeres. De gitarist kon op dit nummer zijn vingers de vrije loop laten.

Na dit lied kwam de violist weer te voorschijn.

Er werd nog een lied gespeeld waar Heidi Swan van achter haar toetsen kwam. En de muzikanten wisten heel goed waar ze mee bezig waren.

Bijna aan het einde,werd een nieuwe steracteur aangekondigd,”een varken” en het kwam groot in beeld, achter tralies, snuit en neusgaten duidelijk op de voorgrond.

De muziek was helemaal afgestemd op het geknor van het varken,de zang ook.

Bij het concert waren er vele mensen die bijna onmerkbaar meewiegden.

Aan het einde van het concert kondigde de violist aan,dat er nog een verrassing was.

De muzikanten en zangeressen gingen naast elkaar staan en maakten een sierlijke buiging terwijl het publiek.

Het podium was leeg,de gitarist,begon kabels los te maken.

En toen kwam de verrassing: de trailer van een ridderfilm die zanger Raytan had gemaakt.

Het geluid van de aankondiging bulderde luid uit de boxen, echt op zijn Amerikaans.

En dan zagen we de muzikanten die in een soort van ridderfilm als acteurs en actrices hun rol hebben.

En zo luid dat het geluid was,zo abrupt stopte de kennismaking met de film.

Voor het concert begon was de bar open,tijdens het concert was de bar meer dan een uur gesloten.

Na het concert ging de bar weer open,en kon men zijn dorst lessen aan een Keizer Karel bier, wijn of één of andere jenever,maar ook spuitwater fruitsap en frisdrank.

Wat verderop stond een tafel met doek,zat de welkomstdame van dienst alsook de welkomstheer die voordien de ingangskassa deden, maar er was mogelijkheid  om cd’s te kopen.Wat een mooie aanwinst was. Er werden toch enkele cd’s verkocht alsook chocoladetaart en citroentaart die gemaakt werd door niemand minder dan zangeres Vina Swan.

 Het concert was geslaagd mede dank zij het heldere geluid van klank- en lichtman des huizes Jan Simoen (die bekend van de elferieën) en iedereen was tevreden over het optreden en welicht komen ze in 2018 spoedig terug..

Giedo Lavenns

uit DW