Flavirama Park

Het heeft lang geduurd, maar kijk ‘s aan: het podium van Flavirama blijft voortaan voor eeuwig en drie dagen droog en dat hebben we vooral te danken aan de eigenaars van deze feeëriek klinkende namen, alsook vrienden van Flavirama > zie foto van links naar rechts: voorzitter Marc Gaij met Ziggy Vanilly, Lieselotte Vervoort, Johan Vancauteren en Axel Wauters. Samen hebben ze de zomerse hitte van die dag getrotseerd tijdens het plaatsen van een dak bestaande uit gestroomlijnde golfplaten; geen controversiële eternitshit of hopeloos ouderwetse kankerasbestrommel, maar gewoon keurig polyester even golvend als Magaij zijn haarlokken. We gaan er prat op een organisatie van transparantie en openheid te zijn. Wel nu: die golfplaten, daar kan je dóórkijken. Handig, voor als je tijdens het wolken kijken bij onweer niet wil nat worden.
Eerst moest de muur worden beklommen langs buurman Luc Cauwenbergs zijn terrein en Ziggy moest heelder bossen klimop snoeien, vooraleer hij samen met Axel aan het balkenwerk kon voor het gaten boren om de golfplaten in vast te vijzen. We hielden ons hart vast toen Johan besloot het dak op te klimmen langs de Flavikant, slechts steunende op twee stutbalken. Wij zijn echte mannen die hun stunts zélf doen, dus lieten we hem begaan. Gelukkig hield Magaij naast zijn hart ook zijn camera vast en kon deze nagelbijtende operatie worden gefilmd voor het nageslacht van wie dan ook. Aan Lieselotte haar decibels konden we opmaken hoe spectaculair het er ongetwijfeld moest hebben uitgezien vanuit haar standpunt en zo hield zij ons op het scherp van de snee: focus!
We zijn er een paar stoere schrammen rijker van geworden, maar wat nét iets belangrijker is: dat dak staat als een huis! Bovendien: Alain Vossen verscheen plots uit de bossen om uit te vissen of we het doel niet zaten te missen. Tevreden als een vos met een patrijs in z’n bek zegende hij ons ter plekke van pure contentement met de wildste culinaire verhalen uit Ver-van-hier-isthan.
Om dit verbaal aperitief én ons dakwerk te vieren zijn we uitbundig gaan schransen en hijsen bij Stone Island in Jezus-Eik (Overijsen) waar, volgens Johan uniek voor België, de gasten hun vlees eigenhandig mogen grillen op een forse tegel vulkanische steen! En Waarempel, wil je geloven dat we bij het vertrek zowaar ferm en energiek de handen werden toegeschud door een aantal vooraanstaande leden van de Mobutu-clan!

* Parlé TeXas!

 

 

Parlé TeXas beoefend al haar hele leven verschillende dansstijlen, afrikaans, caribisch, latin, urban dans … de laatste 5 jaar legt ze zich meer toe op burlesque shows. Hierin kan ze haar passie voor dans én kostuums kwijt. Deze creatieve duizendpoot brengt een exotische mix waarin ze alle elementen bij elkaar voegt. Verwacht u aan een pittig spektakel, waar u later met veel plezier aan terug denkt.

 

* Octavia de Zigeunerin & Bandit de Loebas!

 

 

Octavia de Zigeunerin en haar hond Bandit de Loebas brengen het soort sketches en verhaaltjes aan het kampvuur waarbij sommigen al billen- en dijenkletsende van de lol achterover zullen vallen van zoveel onwaarschijnlijke kolder. Anderen zullen geboeid blijven luisteren en staren van verbazing, niet wetende dat het maar om te lachen is.

 

* Gaya Flamenca!

 

 

Flamenco wars van clichés met GAYA FLAMENCA, waar Neus voor Flamencogitaar Stalin Blake schaamteloos begerig aan zijn instrument plukt en woest meedeint op de percussiewaggon van Stoomtrein Ziggy Vanilly, aangevuurd door een trots en furieus om zich heen dansend en zingend haar hakken de planken van de vloer bijeenstampende Carmencita! Olé!

 

* Mark Deknudt!

 

 

Mark Deknudt en zijn “Brusselse Leekes: Brel, Brassens en Dylan dui een Brusselse bril!”
Gegarandeit veul zwans…iel veul zwans!

 

* Madame Soleil, Rosse Bijouxtrien & Het Orakel Zonder Obstakel!

 

 

Kijk mee in de glazen bol van Madame Soleil en laat haar je toekomst voorspellen, trek een runensteen en ga te rade bij Het Orakel zonder Obstakel, werk mee aan het opsmukken van jezelf met zelfgemaakte bohemersjuwelen bij de Rosse Bijouxtrien: als een nieuw mens met een nieuwe toekomst verlaat je Flavirama!

 

* Wouter Van Poeck!

 

 

Geconcipieerd als kampvuurgitaargod en opgewerkt van Meester in de Beeldende Kunsten en Meester Schrijnwerker tot begeester van velen. Niet te missen!

 

* Clark Maldrie!

 

 

Presentator van de avond, circusdirecteur en crimiclown in één, zet wakkere en minder wakkere burgers te kijk met zijn onnavolgbare schertstirades aan een snelheid die nog moet worden uitgevonden…en dit maal drie!

 

* Pedro Vanderlinden!

 

 

De man die enkel met zijn gitaar en zijn stem op het Bohemersbal van 2016 álle harten wist te doen smelten en dankzij de hittegolf van die dag ieders niercrisis wist te verzachten door van pure emotie uitgejankte dorstigen de Flavibar aan te zingen: faut le faire!

 

* Herman Peeters!

Met een mix van instrumentale blues, funk en rock brengt Herman muzikale ervaringen en reizen, die je rust en ook sensatie kunnen brengen. Zet je neer, ontspan en geniet.

 

* Faith Ferario!

 

 

BBQ, BBQ en nog’s BBQ: voor de betere braadworst en slaatjes in een Afrikaanse saus voor diegenen die dat willen, maar qua Europese gerechten en wat voor vegetariërs is er ook al wat wils: SMAKELIJK!

* Emballage Kado!

 

 

De Brusselse folksensatie Emballage Kado is een eigenzinnige muziekgroep van in en rond het Brusselse. Doorheen de jaren vormde zich een kenmerkende “Emballage Kado”-sound.  Een zuchtende trekzak, een swingende folkgitaar, een zwierige viool, sierlijke fluit en doedelpijp en een virtuoze percussie, ondersteunen en begeleiden de krakende stemmen. De stad is in hun muziek altijd dichtbij. Emballage Kado werd immers opgericht met het ritme en de adem van Brussel in de nek. Zij zijn op hun best oog in oog met hun publiek, wanneer het zweet en de trillingen van hun spel kort bij de toeschouwer zinderen. Een aantal van hun nummers ademen een bries van zigeuner- en balkaninvloeden…

 

http://www.emballagekado.be/

 

https://www.facebook.com/groups/1494586944089748/?fref=ts

 

Ster van de toer met nét iets teveel rock’n’roll in de onderbuik dit jaar was de zon: wij zonen en dochters van Flavirama wilden heel wat en het wérd heel wat, maar de zon brák ons zowat! Op zaterdag en zondag was het ver boven de dertig graden, ik zeg maar wat.

 

Op donderdag 25 mei tekende het olijke duo bestaande uit überflaviramees Magaij en de koninging van de Zumba Annelies Willems present in het Flaviramapark met duizelingwekkende tekeningen en vuistdikke verftapijten en het was een komen en gaan van nieuwsgierigaards van divers pluimage met naar het schijnt een Blauwe Geschelpte op kop die niet kon stoppen met koeren van verbazing over zoveel met verf bespatte krop. Fotografes Annelies Willems en Tamara Pepermans legden in samenwerking met de NASA élke pluim vast voor de eeuwigheid de ruimte in. Eat this, Chuck Berry!

Als extra en niet te missen animatie van duizelingswekkend hoog niveau, werd een horde enthousiaste acteurs La Grande Place van Flavirama opgejaagd en onder leiding en zweepransel van duivelsbarones Kaat Bauters werd er gerepeteerd voor de heksenverbranding, een nú al legendarisch evenement dat niet op een heks meer of minder kijkt op de brandstapel, dit jaar op zaterdag 24 juni. Vermaak verzekerd!
Op vrijdag 26 mei werd het duo aangedikt met geil gitanneke Lieselotte Vervoort en wandelende dreadlock Ziggy Vanilly, beiden als de beesten bezig met tekenen en schilderen en beeldhouwen, je houdt het niet voor mogelijk wat nóg allemaal in die fameuze boskes van Pornorama.

 

 

Wereldberoemde rockster Kloot Perwez kwam zowaar zijn plastische kunsten met verf botvieren op Annelies Willems haar op dat moment nog maagdelijk wit doek bestemd voor bezoekers. Elk gezond nieuwsgierig wezen mocht iets aanbrengen op dat ding, hetzij een eenvoudig streepje verf of -waarom ook niet- een gedetailleerde studie van een vowassen aarsvin fungerende als fors achtereind van zeg maar een joekel van een bruinvis.

Ziggy vroeg bezoekers een habbekrats in ruil voor een griezelig lijkend portret uitgevoerd in een knipoog links en een snuif alcoholstift rechts, té snel om te worden geflitst op de autobaan. Uiteráárd wilde iedereen zo’n hebbeding, dat zag zag je al van kilometers aan komen razen.

Op zaterdag 27 mei werd het door zon en braadworsten aangebrand quartet nog’s aangedikt door de présence van levende absurdotheek op één paar schoenzolen Giedo Lavenns, met tekeningen uit zijn Cartoonisthan. Ziggy Vanilly en Lieselotte Vervoort hadden het plan opgevat om samen met hun Koerdisch flamencofenomeen op gitaar Stalin Blake op het centrale grasplein in het Flaviramapark te repeteren voor hun optreden dat héél de wereld kan komen toejuichen op het Bohemersbal in Flavirama, op zaterdag 26 augustus. De repetitie mondde al heel snel uit in een flukse jamsessie van heb-ik-jou-daar, maar wáár en achteraf bekeken tóch niet zo raar: La Pepermans flitste zich een blaar! Nachtegaal van Tervuren Magaij zelve haalde prompt zijn fluit boven en floot zich haast een kramp bij het aanfluiten van talloze flierefluiterieeën, afwisselend met de Bouzouki die wonderwel vlotjes aansluiting vond bij het magistrale spel van El Stalin Blake. Uiteraard kon Ziggy Vanilly niet ontbreken met zijn het ravijn in denderende goederentrein van een cajonspel, of wat had u gedacht? Overigens heeft welgeteld één minderjarig jongetje deelgenomen aan onze hitsige jamorgie: 8 jaar en hij is de buurjongen die luistert naar de naam geboren op een Cubaanse dansvloer: Mambo!

Zijn spel op mondharmonica kon niet tippen aan de veel subtieler klinkende uitvoering van Señor Lavenns, maar hij kan nog veel Flavisessies meemaken om dat proberen te evenaren. Annelies Willems, Tamara en het overige publiek keken als waarlijk verwonderd kijkende koeien in de wei starende naar een voorbijrazende trein, kompleet van hun melk en absoluut verbluft bij het aanschouwen van Lieselotte haar danskunsten, deze laatste slechts gehuld in een vuurrode collectie barokke draperieën alle kanten heen en weer zwiepende zigeunerinnenstof!

Op zondag 28 mei moest het quintet het echter stellen zonder Guido Lavenns, daar deze laatste elders verantwoordelijkheden voor het rapen had.

Nét op het punt dat het vers aangevuurde quartet besloot te doen waar ze zo al drie dagen wonderwel in excelleerden, namelijk grootse kunst creëren, kwam er hoogstaand bezoek over de grasmat en dus niemand minder dan de buurman en papa van Mambo, oftewel de wereldberoemde Belgische beeldhouwer Luc Cauwenberghs! De brave man bleek aangenaam verrast en bijzonder gecharmeerd door het tomeloze talent dat waarlijk van de muren en tentwanden droop als aardbeienconfituur uit een haperende spuitzak. Op aandrang van beeldhouwminnaar Ziggy Vanilly bood El Cauwenberghs himself ons een rondleiding aan in zijn heiligdom, zijn atelier even groot als de luchthaven van Nairobi.
Zoveel artistiek talent per vierkante meter: dat kan alleen maar in Flavirama!

 

DE EBENEZERTOREN
Zaterdag 15 april 2017

Aanwezig: Marc & Tamara, Kaat & Mirk, Jan & Clark, Vera & Guy, Hans & Nathalie, Ziggy & Lieselotte, Shilemeza & Emma, Kaatje & Karen + gids.

De Toren van Eben-Ezer is een toren op een heuvelrug bij de Jeker bij de Belgische plaats Eben-Emael, in de gemeente Bitsingen (Bassenge), enkele kilometers ten zuiden van Maastricht. Hij is ontworpen en eigenhandig gebouwd tussen 1951 en 1965 door de autodidactische kunstenaar, architect, schrijver, esotericus en filosoof Robert Garcet (1912-2001). In en onder de toren bevindt zich een museum; het “Musée du Silex”.

Kopstukken Kaat Bauters en Marc Gaij van de eveneens piekfijne organisaties Vos Restaurabo en Flavirama lustten naar een samenwerking en het resultaat daarvan hebben we gezien, zeven verdiepingen hoog in de lucht, onder begeleiding van de gids wiens naam ik op dat laatste verdiep vergeten ben.
We ontmoetten mekaar aan de volledig uit silexstenen opgetrokken taverne genaamd Moulin du Broukay en klonken gul op deze maar half bewolkte dag met bier, Martini en bloedhete preisoep.
Het was even wennen aan de brij semi-onverstaanbare klanken die onze gids produceerde, maar eerlijk is eerlijk: door de dikke laag Frans/Duits/Limburgs heen klauwden we een behoorlijke hap Nederlands bij mekaar op ons bord en boerden we vlot voorwaarts.

Ziggy & Lieselotte konden hun geluk niet op bij het vaststellen van een rijke plaatselijke plantenwereld en hebben met eigen ogen een van de meest tot de verbeelding sprekende planten uit de middeleeuwse hekserij mogen aanschouwen, namelijk de Mandragora. In het Nederlands Alruin, maar dat bakt toch zó veel minder bruin.
De nodige verbale decibels werden als vanouds met graagte geleverd door het olijke duo Jan & Clark, ekskuzeer, geleverd door Mijnheer de Directeur en zijn hoogst eigen private schoenenpoetser.

Schoenen werden deze dorstige dag echter duchtig door het slijk gehaald, maar wij enhousiast gepeupel hongerden naar avontuur en goedkoop vertier en wij zijn ruimschoots aan onze trekken gekomen.
We hebben tot ware menhirs versteende Asterix en Obelix naar ons zien koekeloeren terwijl we op punt stonden een duistere mergelgrot te penetreren, niet wetende dat we diep achterin deze duistere krochten zouden struikelen over de rails van onze aller held Indiana Jones zijn belachelijk klein en veel te strak zittende mijnkarretjes.
Onze allersympathiekste gids stelde ons een ervaring voor in het pikkedonker, op voorwaarde dat we gedurende één enkele minuut onze monumentale klep hielden. Wat toen in het duister is gebeurd hoef ik hier niet te openbaren: er was per slot van rekening een minderjarige onder ons.
Mochten we een perfecte tanden-wedstrijd hebben georganiseerd, dan zou Emma met haar ogen dicht en haar krankzinnig perfect gebit schitteren als nooit tevoren; vergeleken met haar gezandstraalde ivoorverzameling vielen wij uit de boot met een orale mergelgrot.

“Aimer, penser, créer”, stond er aan de poorten van de Ebenezertoren, maar wie of wat dachten we op dat eigenste moment voor lief te creëren? Silexstenen scherp als scheermessen hielden ons niet tegen het gebouw te betreden dat niet zou misstaan op de velden van Flavirama met Vos Restaurabo erotische verzen declamerende op de kantelen.

Vier monumentale derrières van de apocalyps uit gewapend beton domineerden het royaal gesilexeerde dakterras…een sphinx, een stier, een leeuw en raar maar waar: een adelaar.
Ons collectief kinderhart kirde van plezier bij het aanschouwen van de inhoud onzer voorzitter Marc Gaij zijn zak met lekkers: wafels, cécémel en appelsap! Een vieruurtje genuttigd om vijf uur, maar geen Waalse haan die er naar kraaide, laat staan dat de vastgebetonneerde Vlaamse leeuw zijn kont zou draaien.
Het werd volgens ons luidste mansvolk zo zoetjesaan tijd om wat gerstenat te gaan hijsen bij de klet van Mariette. Eén roker stond te roken aan de toog van het café waarvan ik de naam ben vergeten op mijn zitplaats en sommigen haalden hun gram door zelf buiten te gaan roken, zoals het een gehoorzame burger betaamt. Na de nicotine van sommigen klonken we met bier, kruidenthee en verschaalde asbak.
Als afsluiter van dit natuurwandelingetje hebben we nog méér geklonken: ditmaal in de Smokkelhoeve te Riemst…met bier, Campari en Rosé. Steaks werden gevreten als de beesten, beestig was de afrekening die maar niet leek te willen worden afgerekend. De enige die hiervoor op diende te worden afgerekend is, u begreep het al, de uitvinder van de zogenaamde ‘witte kassa’.
Een fijne dag zoals er ongetwijfeld nog wagonladingen vol staan aan te komen, daarom een woord van dank voor de eerder vermelde kopstukken van al eveneens eerder vermelde organisaties: DANK!

Foto’s: Nathalie Deriemaeker & Tamara Pepermans.