Het witte doek en de rode loper werden voor de unieke gelegenheid opgehangen en uitgerold. Op onze tweede Flavifilm editie zouden we niemand minder dan Kris Mergan ontvangen. Deze vertegenwoordiger van de surrealistische animatiefilm is woonachtig te Moorsel (Tervuren) werd op het podium geïnterviewd door Clark.

Zo kwamen we in detail te weten wat voor een benedictijnenwerk er aan voorafgegaan is. De eerste film die vertoond werd was ‘Goed Nieuws’, die hij samen met Geert Vandenbroele regisseerde. Het verhaal heeft filosofische ondertonen en wordt ingekleurd door het hoofdpersonage Lion Angel, die worstelt met een identiteitscrisis.

Kloot per W die instond voor de muziek van ‘Goed Nieuws’ was eveneens aanwezig in hoost eigen persoon en had in primeur zijn nieuwe onder zijn arm.

 

Tijdens de vertoning van de film bleef het surrealisme inderdaad niet uit en voerden en vervoerden de toeschouwers van de ene trip in de andere…met als één van de hoogtepunten de dolle rit van de Tervuurse tram 44 op de sporen van een adembenemende achtbaan..

Om in de sfeer van de Elvis- imitator te blijven die de hoofdrol van deze film vertolkte met de stem van Giedo Belcanto, werden er smakelijke hamburgers geserveerd door Koen.

Sommigen herkende zelfs aan het eind van de film voorzitter Marc Gaij die tijdens de generiekbeelden recht stond en door camera’s gevolgd werd tot aan de brandauto die werkelijk op het Flageyplein stond.

Nadien vertelde Kris over het tot stand komen van de tweede film ‘Diamant’ die een poëtisch pareltje was en die zich o.m. afspeelde in een moeras dat een beetje op de bronnen van de Voer leek. Het was zijn recentste creatie en een primeur.

Nadien konden de tevreden cinefielen zich nog wat verwarmen aan een houtvuurtje tijdens het nuttigen van wat jenevertjes..

De sfeervolle muziek voor tussen na de films werd voor de gelegenheid verzorgd door ras- en grasmuzikant Marc Francois (gitaar en mondharmonica). Hij trakteerde de bezoekers na de voorstelling nog op een schitterend concert.

 

 

 

 

Een prille traditie van tropisch hete Bohemersbal(len) werd dit jaar gebroken door een aangenamer vroeg herfstballet, waar een verkwikkend fris buitje nooit ver weg was en waar uiteindelijk zelden ballerina’s over zijn gevallen. Met het recent ingewijd standbeeld van een sprankelend vrolijke Flavi als getuige konden bezoekers zich als vanouds tegoed doen aan een genereus braadfestijn én een snuiflijn artiesten even strak en explosief in het pak zittende als een tijdbomtikkende bohemerblein.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Emballage Kado wist weer iedereen met een blitz in te pakken met een denderende Tram 44 aan Brusselse smarten en grollen en dat was wel even wennen, zo na het opvallende sombere Mon Cousin Hubert: dit fenomeen uit Verviers greep met zijn aardedonkere versie van ‘Beat it’ van Michael Jackson zowat iedereen bij de, eh…wel ja, bij de Bohemersballen. ’s Mans verbluffende optreden werd integraal opgedragen aan het recente heengaan van Marcel Franken, een medewerker die veel heeft bijgedragen aan de vormgeving van Flavirama.      

Nul somberiteiten ten huize Bart Van Bilzen & Magaij: oersnelle kolder à volonté, tot ze aan de barbecue niet meer het begin zagen van iemands bil of het einde van eigen saté.

 

 

 

 

 

 

 

Tot ieders verbazing verscheen er tijdens de pauze compleet onaangekondigd een man (José Carlos) op het podium met een kánjer van een geërecteerde panfluit: je zag de mensen zich de ogen uit hun kóp kijken, tot allemansoren een vervaarlijk grote condor de wolken harmonieus hoorden plát strijken! Dát heet dan een verrassing.

 

 

 

 

 

 

 

Een verassing was de volgende act evenmin als Ziggy Vanilly’s barbecue, maar honger werd alleszins in beide gevallen gestild door Carmencita de Brusélas én haar zeven sluiers: met haar heupen wiegde ze duizelingwekkende arabesken gehuld in een burka even mini als een doorsnee Braziliaanse bikini! Al het onnoembare dáárna kon worden gestild aan de bar, met assistentie van Sophie, Anneke en het arendsoog van Tamara, rijkelijk gemarineerd met citroenjenever. Het was overigens alweer een jaar of drie geleden dat we nog ’s iets vernomen hadden van Dezz Demona, die tijdens deze editie als behekste presentatrice uit de catacombenmaffia van Transsylvanië de acts vakkundig aaneen lulde met de mond vol scherts over protserig swaffelende dwarsfluiten, lillende trekzakken en badkamerstomende doedelpijpen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Had Madame Soleil dit echt voorspeld? Dat belooft voor volgend jaar!

Doorlopend:

Madame Soleil

Zij voorspelt op mystieke en meesterlijke wijze uw toekomst:

 

 

 

 

---

Optredens Podium

Presentatie Dezz Demona.

 

 

 

 

 

 

---

19.00 u Gaya Flamenca en gasten

Lieslotte Vervoort en Ziggy Vanilly brengen Flamencomuziek van de bovenste plank en laten zich begeleiden

door muzikale gasten…

 

 

 

 

 

 

---

19.45 u Bart van Bilzen en Marc Gaij

 

Waanzinnige kolder en eigenzinnig muzikaal cabaret .

http://www.bartvanbilzen.be/

 

 

 

 

 

---

20.20 u Mon Cousin Hubert

Een sfeervolle set om duimen en vingers af te likken met de zoetgevooisde stem van onze zigeuner-piraat (Sébastien Vassen).

 

 

 

 

 

 

 

---

21.00 u Emballage Kado

 

De legendarische Brusselse folkband met typische “Emballage Kado”-sound geeft een exclusief optreden . Een zuchtende trekzak, een swingende folkgitaar, een zwierige viool, sierlijke fluit en doedelpijp en een virtuoze percussie, ondersteunen en begeleiden de krakende stemmen. Met Mars Moriau (zang en trekzak), Willy Dessers (zang en gitaar), Wim van Parijs (zang en viool) Marc Gaij (zang, blaasinstrumenten en mandoline) en Stef de Duffeleir (drum en percussie)

 http://www.emballagekado.be/

 

 

 

 

 

 

---

22.15 u Verrassingsact en slot

 

---

 

 

 

 

Met droefheid vernamen we dat Flavirama-medewerker van het eerste uur Marcel Franken van ons is heengegaan. Hij heeft enorm veel betekend voor het park en de vereniging. Hij heeft Flavirama mee helpen vormgeven.

 

Een aantal  jaar na de creatie van Flavirama met een sagenbos en stripfiguren in 3D decors raakte alles wat in verval. De eerste poppen stonden constant buiten en werden aangetast door weer en wind.

Ik had het die tijd ook druk met het tekenwerk aan de eerste Jakke en Jonas. Evenementen in het park werden schaars.. Tot ik op een of ander Tervuurs evenement een enthousiasteling  tegen het lijf liep die er meteen werk van wou maken. Dit kenmerkt helemaal Marcels temperament: meteen de Flaviramse koe bij de horens nemen en ideeën niet enkel op papier zetten, maar ook meteen uitvoeren met de middelen die voor handen lagen.

Het werk dat hij achter de schermen verrichte was dan ook aanzienlijk en lag daarmee aan de basis van de revival van het Flavirama park en de oprichting van de vereniging ‘De vrienden van Flavirama’

Ik herinner me nog een eerste grote heropening die we toen in elkaar gestoken hadden. (2010) We hadden het toe heel groots gezien. Op 2 verschillende terreinen werden allerhande activiteiten voorzien met animaties en attracties. Op een grandioze locatie naast de varkenskoten vonden in het eerste gedeelte de volksspelen plaats. In het 2^de gedeelte de ridderspelen met historische zwaardkunst (Karin Verhelst) en krusboogschieten, waarbij we maar 1 enkele pijl hadden  die in de struiken is beland en die we nooit meer teruggevonden hebben. Het andere gedeelte met sagenbos, poppenkast en optredens vond plaats in het ons welgekende gedeelte (het huidige Flaviramapark). Om in communicatie te kunnen treden met de animatoren in het andere gedeelte had Marcel toen een walkietalkieverbinding ingericht. Voor de gelegenheid had hij zelfs volksspelen gecreëerd en gebouwd op basis van de beeldverhalen van Magaij en Castor. Die volksspelen worden nog steeds gebruikt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Marcel was van alle markten thuis en vervaardigde ook een schakelkast, zodanig dat het hele park veilig van elektriciteit voorzien was. Naast de restauratie van de oude poppen, creëerde hij er ook nieuwe. Een paar meesterwerkjes waren: de jonkvrouw en de page, Alsof dat niet genoeg was ontwierp hij ook poppen voor de poppenkast installeerde zich aan de naaimachine en vervaardigde zijn eigen kostuums. Het grote zwarte achtergronddoek dat vaak achter het podium hangt was van zijn makelij.

Onzen Marcel wist ondertussen een middelgrote container op de kop te tikken, waar de poppen van nu af aan in droge omstandigheden konden gestockeerd worden. In ware Jakke en Jonasstijl werd een nieuw gedeelte rond de herberg van Jakke en Jonas aangepakt: het kabouterbos. Samen met Alain Vossen legde Marcel een mini-vijvercomplex aan met een riviertje en een pompsysteem. Overal werden kabouters en pluchen diertjes geplaatst zodanig dat het geheel een feeëriek uitzicht kreeg. Vooral bij kaarslicht sprak dit tot de verbeelding.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op een gegeven ogenblik werden evenementen zelfs door ons twee georganiseerd waar een record gebroken werd in het multi-tasken: Marcel aan de kassa, bar, barbecue en camera… terwijl ikzelf het optreden aan het podium verzorgde.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toen de evenementen meer en meer in verenigingsband georganiseerd werden werd het werk gestadig makkelijker, maar ook dan bleef hij steeds verrassend en creatief uit de hoek komen. Ook was hij betrokken bij de restauratie van de bar.

Vanaf 2013 trok hij zich stilaan terug uit de vereniging maar kwam nog regelmatig op bezoek en schrok er niet voor terug om advies te geven. We konden ook steeds op hem rekenen.

Zo herinner ik me levendig de catastrofe van 2013. Een hevige storm had het hele dakgebinte verwoest op de vooravond van het festival. Toen we “s morgens de schade constateerden zaten we met de handen in het haar. Marcel werd erbij gehaald (uit zijn bed getrommeld) en samen met medewerker Jan Simoen en de mannen van de gemeente die ons materiaal bezorgden in een recordtempo het hele gebinte steviger dan ooit opgebouwd. Het festival is die avond daardoor toch kunnen doorgaan. We zullen hem blijven herinneren als de dynamische tovenaar, maar vooral als een man die het hart op de juiste plaats had.

Magaij

Het ligt ondertussen zowat in mijn natuur de dolle fratsen te Flavirama met een kwinkslag en een vette knipoog te beschrijven, dus waarom ook niet deze eerste editie van, u raad het nooit: “Mea Natura”, op zaterdag 28 juli 2018. Een titel die ieders verbeelding heeft geprikkeld, mijn eigen natuur inbegrepen. Het resultaat was een mini-festival met het gaspedaal richting maxi-knal. Voor elk was er wat wils, ook voor diegenen op zoek naar koude pils. Wim Vilters was er met zijn artisanale kunstwerkjes aan sierlijke fluiten en sjamanistische trommels, waar veel volk vol bewondering naar kwam koekeloeren en uitproberen én zich kwam inschrijven voor een workshop instrumenten bouwen. Good ol Sunny informeerde bezoekers over hoe je zelf je eigen zeep en shampoo kan maken op basis van natuurlijke producten, al heb ik jammer genoeg geen exacte cijfers van het aantal kandidaten dat ter plekke zijn haar zou hebben gewassen.

Een even eenvoudige als geniaal lekkere spaghetti Bolognese werd ons aangeboden door La Pepermans, roepnaam Tamara. Lieselotte Vervoort verkocht haar eigen gebrouwen gazpacho zo succesvol uit dat het geen naam had. Had ik het overigens al gezegd? Haar Empanadas waren fantastisch! Dranken en eetbare dingen kon je zowaar betalen met echte Flavimunten, een primeur voor Flavirama. Schepen van Jeugd, Cultuur en evenementen, lokale economie en Vrije Tijd voor de CD&V Tervuren Jan Trappeniers gaf een speech ten berde naar aanleiding van de inhuldiging van ‘Flavi’, ons welbekend stripfiguur en geestelijke zoon van Marc Gaij, naar 3D omgetoverd door beeldhouwer Ziggy Vanilly.

Wie Flavi in zijn natuurlijke omgeving wil komen bewonderen, heeft bij deze het perfecte excuus om zijn “mea natura” te volgen en in Flavirama een glas te komen drinken, of zijn haar te wassen, zo u wil. The Reversed Company speelde onder leiding van Jan Michiels een rits meditatieve klanken, als opwarmer voor het barokke Vasco Da Gama, een van de ontélbare muzikale projecten van überflaviramees Magaij, de man van wie men na één enkele luisterbeurt kan besluiten dat er nieuwe hoop bestaat voor castraatzangers.
En u? U was al lang blij dat die vermaledijde hittegolf ten einde was gekomen, zodat u eindelijk weer uw eigen “mea natura” kon volgen.