Auteur: Ziggy Vanilly

Ster van de toer met nét iets teveel rock’n’roll in de onderbuik dit jaar was de zon: wij zonen en dochters van Flavirama wilden heel wat en het wérd heel wat, maar de zon brák ons zowat! Op zaterdag en zondag was het ver boven de dertig graden, ik zeg maar wat.

Op donderdag 25 mei tekende het olijke duo bestaande uit überflaviramees Magaij en de koninging van de Zumba Annelies Willems present in het Flaviramapark met duizelingwekkende tekeningen en vuistdikke verftapijten en het was een komen en gaan van nieuwsgierigaards van divers pluimage met naar het schijnt een Blauwe Geschelpte op kop die niet kon stoppen met koeren van verbazing over zoveel met verf bespatte krop. Fotografes Annelies Willems en Tamara Pepermans legden in samenwerking met de NASA élke pluim vast voor de eeuwigheid de ruimte in. Eat this, Chuck Berry!

Als extra en niet te missen animatie van duizelingswekkend hoog niveau, werd een horde enthousiaste acteurs La Grande Place van Flavirama opgejaagd en onder leiding en zweepransel van duivelsbarones Kaat Bauters werd er gerepeteerd voor de heksenverbranding, een nú al legendarisch evenement dat niet op een heks meer of minder kijkt op de brandstapel, dit jaar op zaterdag 24 juni. Vermaak verzekerd!
Op vrijdag 26 mei werd het duo aangedikt met geil gitanneke Lieselotte Vervoort en wandelende dreadlock Ziggy Vanilly, beiden als de beesten bezig met tekenen en schilderen en beeldhouwen, je houdt het niet voor mogelijk wat nóg allemaal in die fameuze boskes van Pornorama.

Wereldberoemde rockster Kloot Perwez kwam zowaar zijn plastische kunsten met verf botvieren op Annelies Willems haar op dat moment nog maagdelijk wit doek bestemd voor bezoekers. Elk gezond nieuwsgierig wezen mocht iets aanbrengen op dat ding, hetzij een eenvoudig streepje verf of -waarom ook niet- een gedetailleerde studie van een vowassen aarsvin fungerende als fors achtereind van zeg maar een joekel van een bruinvis.

Ziggy vroeg bezoekers een habbekrats in ruil voor een griezelig lijkend portret uitgevoerd in een knipoog links en een snuif alcoholstift rechts, té snel om te worden geflitst op de autobaan. Uiteráárd wilde iedereen zo’n hebbeding, dat zag zag je al van kilometers aan komen razen.

Op zaterdag 27 mei werd het door zon en braadworsten aangebrand quartet nog’s aangedikt door de présence van levende absurdotheek op één paar schoenzolen Giedo Lavenns, met tekeningen uit zijn Cartoonisthan. Ziggy Vanilly en Lieselotte Vervoort hadden het plan opgevat om samen met hun Koerdisch flamencofenomeen op gitaar Stalin Blake op het centrale grasplein in het Flaviramapark te repeteren voor hun optreden dat héél de wereld kan komen toejuichen op het Bohemersbal in Flavirama, op zaterdag 26 augustus. De repetitie mondde al heel snel uit in een flukse jamsessie van heb-ik-jou-daar, maar wáár en achteraf bekeken tóch niet zo raar: La Pepermans flitste zich een blaar! Nachtegaal van Tervuren Magaij zelve haalde prompt zijn fluit boven en floot zich haast een kramp bij het aanfluiten van talloze flierefluiterieeën, afwisselend met de Bouzouki die wonderwel vlotjes aansluiting vond bij het magistrale spel van El Stalin Blake. Uiteraard kon Ziggy Vanilly niet ontbreken met zijn het ravijn in denderende goederentrein van een cajonspel, of wat had u gedacht? Overigens heeft welgeteld één minderjarig jongetje deelgenomen aan onze hitsige jamorgie: 8 jaar en hij is de buurjongen die luistert naar de naam geboren op een Cubaanse dansvloer: Mambo!

Zijn spel op mondharmonica kon niet tippen aan de veel subtieler klinkende uitvoering van Señor Lavenns, maar hij kan nog veel Flavisessies meemaken om dat proberen te evenaren. Annelies Willems, Tamara en het overige publiek keken als waarlijk verwonderd kijkende koeien in de wei starende naar een voorbijrazende trein, kompleet van hun melk en absoluut verbluft bij het aanschouwen van Lieselotte haar danskunsten, deze laatste slechts gehuld in een vuurrode collectie barokke draperieën alle kanten heen en weer zwiepende zigeunerinnenstof!

Op zondag 28 mei moest het quintet het echter stellen zonder Guido Lavenns, daar deze laatste elders verantwoordelijkheden voor het rapen had.

Nét op het punt dat het vers aangevuurde quartet besloot te doen waar ze zo al drie dagen wonderwel in excelleerden, namelijk grootse kunst creëren, kwam er hoogstaand bezoek over de grasmat en dus niemand minder dan de buurman en papa van Mambo, oftewel de wereldberoemde Belgische beeldhouwer Luc Cauwenberghs! De brave man bleek aangenaam verrast en bijzonder gecharmeerd door het tomeloze talent dat waarlijk van de muren en tentwanden droop als aardbeienconfituur uit een haperende spuitzak. Op aandrang van beeldhouwminnaar Ziggy Vanilly bood El Cauwenberghs himself ons een rondleiding aan in zijn heiligdom, zijn atelier even groot als de luchthaven van Nairobi.
Zoveel artistiek talent per vierkante meter: dat kan alleen maar in Flavirama!

DE EBENEZERTOREN
Zaterdag 15 april 2017

Aanwezig: Marc & Tamara, Kaat & Mirk, Jan & Clark, Vera & Guy, Hans & Nathalie, Ziggy & Lieselotte, Shilemeza & Emma, Kaatje & Karen + gids.

De Toren van Eben-Ezer is een toren op een heuvelrug bij de Jeker bij de Belgische plaats Eben-Emael, in de gemeente Bitsingen (Bassenge), enkele kilometers ten zuiden van Maastricht. Hij is ontworpen en eigenhandig gebouwd tussen 1951 en 1965 door de autodidactische kunstenaar, architect, schrijver, esotericus en filosoof Robert Garcet (1912-2001). In en onder de toren bevindt zich een museum; het “Musée du Silex”.

Kopstukken Kaat Bauters en Marc Gaij van de eveneens piekfijne organisaties Vos Restaurabo en Flavirama lustten naar een samenwerking en het resultaat daarvan hebben we gezien, zeven verdiepingen hoog in de lucht, onder begeleiding van de gids wiens naam ik op dat laatste verdiep vergeten ben.
We ontmoetten mekaar aan de volledig uit silexstenen opgetrokken taverne genaamd Moulin du Broukay en klonken gul op deze maar half bewolkte dag met bier, Martini en bloedhete preisoep.
Het was even wennen aan de brij semi-onverstaanbare klanken die onze gids produceerde, maar eerlijk is eerlijk: door de dikke laag Frans/Duits/Limburgs heen klauwden we een behoorlijke hap Nederlands bij mekaar op ons bord en boerden we vlot voorwaarts.

Ziggy & Lieselotte konden hun geluk niet op bij het vaststellen van een rijke plaatselijke plantenwereld en hebben met eigen ogen een van de meest tot de verbeelding sprekende planten uit de middeleeuwse hekserij mogen aanschouwen, namelijk de Mandragora. In het Nederlands Alruin, maar dat bakt toch zó veel minder bruin.
De nodige verbale decibels werden als vanouds met graagte geleverd door het olijke duo Jan & Clark, ekskuzeer, geleverd door Mijnheer de Directeur en zijn hoogst eigen private schoenenpoetser.

Schoenen werden deze dorstige dag echter duchtig door het slijk gehaald, maar wij enhousiast gepeupel hongerden naar avontuur en goedkoop vertier en wij zijn ruimschoots aan onze trekken gekomen.
We hebben tot ware menhirs versteende Asterix en Obelix naar ons zien koekeloeren terwijl we op punt stonden een duistere mergelgrot te penetreren, niet wetende dat we diep achterin deze duistere krochten zouden struikelen over de rails van onze aller held Indiana Jones zijn belachelijk klein en veel te strak zittende mijnkarretjes.
Onze allersympathiekste gids stelde ons een ervaring voor in het pikkedonker, op voorwaarde dat we gedurende één enkele minuut onze monumentale klep hielden. Wat toen in het duister is gebeurd hoef ik hier niet te openbaren: er was per slot van rekening een minderjarige onder ons.
Mochten we een perfecte tanden-wedstrijd hebben georganiseerd, dan zou Emma met haar ogen dicht en haar krankzinnig perfect gebit schitteren als nooit tevoren; vergeleken met haar gezandstraalde ivoorverzameling vielen wij uit de boot met een orale mergelgrot.

“Aimer, penser, créer”, stond er aan de poorten van de Ebenezertoren, maar wie of wat dachten we op dat eigenste moment voor lief te creëren? Silexstenen scherp als scheermessen hielden ons niet tegen het gebouw te betreden dat niet zou misstaan op de velden van Flavirama met Vos Restaurabo erotische verzen declamerende op de kantelen.

Vier monumentale derrières van de apocalyps uit gewapend beton domineerden het royaal gesilexeerde dakterras…een sphinx, een stier, een leeuw en raar maar waar: een adelaar.
Ons collectief kinderhart kirde van plezier bij het aanschouwen van de inhoud onzer voorzitter Marc Gaij zijn zak met lekkers: wafels, cécémel en appelsap! Een vieruurtje genuttigd om vijf uur, maar geen Waalse haan die er naar kraaide, laat staan dat de vastgebetonneerde Vlaamse leeuw zijn kont zou draaien.
Het werd volgens ons luidste mansvolk zo zoetjesaan tijd om wat gerstenat te gaan hijsen bij de klet van Mariette. Eén roker stond te roken aan de toog van het café waarvan ik de naam ben vergeten op mijn zitplaats en sommigen haalden hun gram door zelf buiten te gaan roken, zoals het een gehoorzame burger betaamt. Na de nicotine van sommigen klonken we met bier, kruidenthee en verschaalde asbak.
Als afsluiter van dit natuurwandelingetje hebben we nog méér geklonken: ditmaal in de Smokkelhoeve te Riemst…met bier, Campari en Rosé. Steaks werden gevreten als de beesten, beestig was de afrekening die maar niet leek te willen worden afgerekend. De enige die hiervoor op diende te worden afgerekend is, u begreep het al, de uitvinder van de zogenaamde ‘witte kassa’.
Een fijne dag zoals er ongetwijfeld nog wagonladingen vol staan aan te komen, daarom een woord van dank voor de eerder vermelde kopstukken van al eveneens eerder vermelde organisaties: DANK!

Foto’s: Nathalie Deriemaeker & Tamara Pepermans.

Wát een sublieme editie van het Bohemersbal hebben we dit gezegende jaar 2016 gehad, mensen!
* Tegen zeven uur werden we zowaar met de kracht van een voorbijvliegende straaljager omvergeblazen door het vlijmscherpe gitaargeweld van Dave Killen, zijn beenhouwer van een compagnon aan het drumstel en een piepjonge bassist die met zijn instrument de zwaartekracht molesteerde. Mooi in evenwicht allemaal: het agressieve van punk met het melodieuze van de Blues en een attitude op het podium waarmee niemand in het publiek zich ook maar in het hóófd haalde een repliek te verzinnen!

  
* Nadien hadden we The Hot Professionals, waarmee sommigen onder het publiek de kans kregen van hun verbazing te bekomen en voorzichtig weer op hun stoel te kruipen. De muziek die ze maakten klonk ontzettend lekker in de 47°C -ik zeg maar wat- die iedereen met alle macht tevergeefs probeerde te bezweren. Drie kerels in blote bast waar de muziekgeschiedenis van de 20ste eeuw van áf droop: “héérlijk” zag je iedereen smullen!

* Harold Vance zat daar zo snoezig breekbaar te wezen in zijn dooie eentje achter zijn gitaar, maar wist met zijn stem dieper te snijden dan een fileermes…on-waar-schijn-lijk wat een muzikant!

* Een jonge god met de kop van een viking en de blonde manen van een wild paard uit de Franse Camargue is deze nacht op ons podium 14 jaar geworden: Timour Montil Popovitch wist, bijgestaan door zijn grootvader op basgitaar en zijn maat op drums ons park te verjongen met minstens 20 jaar. Ondanks zijn piepjonge leeftijd een hele grote muzikant in de maak! Je zag het publiek zich een gat in het hoofd staren op zoek naar die mysterieuze mondharmonicaspeler die wel wondermooi klonk, maar toch zo bedroevend onzichtbaar bleek op het podium. Was het de door ons allen geliefde en sinds deze week betreurde Toots Thielemans die, van ergens daarboven het op zijn niet navolgbare wijze niet kon laten het Bohemersbal een glimlach en een traan te schenken? Tuurlijk niet. Het was Ze One And Only Marc François, die zich als een schalkse deugniet tussen het publiek had verschanst en bewapend met zijn eigen mondmuziekske en een microfoon de boel half heeft belazerd!

  
* Hét “What the F**k-moment” van de avond dat iedereen overkwam, onze Guido inbegrepen, was het aantreden van Gaya Flamenca! Zo goed als geboren en getogen op het Flaviramaveld, wie weet zelfs verwekt, slaagde De Nachtegaal van Tervuren de grote Magaij de lachers op zijn hand te krijgen; La Carmencita zong met de nodige sérieux, savoir-faire en mucho cojones, maar gefocused als een telelens op twee parende termieten in het heuvelland, slaagde ze er niet in houvast te vinden bij het ritmisch gedaver van een goederentrein die Ziggy Vanilly haar warm geserveerd voorschotelde op zijn cajon, ware het niet dat De Nachtegaal zijn broodnodige “papiros” mét pupiter en al het podium zag afflikkeren! Alléén De Nachtegaal van Tervuren en De Nachtegaal van Tervuren alleen, beste mensen, wéét hoe zich uit zo’n hachelijke situatie te redden en de mensen te doen geloven dat het maar om te lachen was. Faut le faire!

  
* Enter Sandman. Een volwassen vent met gitaar op het podium, die genoeg eenzaamheid en verdriet in zijn teksten wist te etaleren om alle aanwezigen -kinderen inbegrepen- te doen bleiten van ontroering- of miserie zo u wil; ware het niet dat zijn bij momenten even scherp als een cirkelzaag klinkende gitaar het publiek de impuls tot het begaan van spontane auto-crematie op tijd de kop insloeg.

* En toen werd het podium betreden door wat de hele wereld had moeten zien en horen, maar slechts werd bijgewoond door het selecte groepje vrienden van Flavirama: Bruchorões! Geen kát die het wist uit te spreken, afgezien van taalvirtuoos en Meester in de Braziliaans Linguistische Onzin Ziggy Vanilly. Met z’n achten waren ze, maar ze hadden genoeg présence om Vorst Nationaal te vullen. Op het zakdoekje groot dat Flavirama eigenlijk is, wil dat wat zeggen. Laten we wel wezen: voor dit type verleiders is het woord “generositeit” uitgevonden. Ik durf niet eens te proberen te beschrijven wat deze groep heeft gepresteerd: u had er maar moeten bij zijn!

* Spraakwaterval en presentator van de avond, dé grote Clark Maldrie, wist zoals immer en altijd van een hol een mol even romig als een drol te maken en lulde de gódganse avond zó virtuoos hard aaneen, dat je de mensen hem mentaal zag sméken hun verjaardagsfeestje te komen opluisteren.

* Heeft er ook maar íemand van het publiek gelet op de voorhoofden van beider geluidsmannen van die dag, namelijk hoe Gert & Magaij overuren stonden te kloppen én angstvallig probeerden, al dweilende met de kranen wijd open, de oevers van hun okselvijvers te behoeden voor het blank leggen van de bekabeling? Het publiek merkt er vaak geen hol van, maar tussen geluidsman en podiumartiest onstaat vaak een strijd die je kan vergelijken met, zeg maar Turks worstelen, maar dan zonder olijfolie. Beide partijen eisen het beste van mekaar, maar vroeg of laat worden ze met mekaars tekortkomingen geconfronteerd. Het uiteindelijke resultaat is voor geen één van beiden ooit echt wat je echt hebben wil, maar hoe dan ook ontstaat het verlossende compromis en dan knettert het vonken als ware het Nieuwjaar! Het hier en daar tegensputteren van microfoons zoals ook hier is gebeurd heeft menigeen artiest doen vloeken, maar jóngens toch: het publiek wist zoveel charmant theater komende van een bende Bohémiens wel te appreciëren en te catalogeren in de annalen van het folkloralistische Tervuren, waar dit nú al legendarische evenement al haar duivels heeft bevrijd.

*Hebt u zich laten inpakken door onze allercharmantste Drievuldigheid? Je had de Rosse Bijouxtrien, die jong en oud wist te overtuigen eigen juwelen te maken en er als een komplete del uit te zien en daar nog apetrots op te zijn ook: geniaal en minder marginaal dan dat je op het eerste zicht zou denken! Bij Het Orakel zonder Obstakel kon je zowaar je runenstenen laten lezen, alsof dat de normaalste zaak van de wereld is mensen, maar neen: geheel exclusief op het Bohemersbal! Bij de suikerzoete Madame Soleil tenslotte kon je zowat álles laten voorspellen, behalve slecht weer; of het moet zijn dat die 53°C die we die avond moesten ondergaan -ik zeg maar wat-, als “slecht weer” moet worden gecatalogeerd.

Lieve mensen, Lieselotte en ik zijn apetrots het Bohemersbal te hebben mogen organiseren dit jaar en zijn blij dat we op zoveel vrijwilligers hebben kunnen rekenen. Ik denk bijvoorbeeld aan Magda en Shilemeza die urenlang de bar hebben bediend met Beni en Isolde als aflossers, Alain achter de BBQ, Jan Michiels + Lena & Lore elk achter hun respectievelijke fototoestellen, om niet te vergeten Karen en haar assistente met hun kompleet geschifte penissencircus in het bos!

    
Had ik trouwens al gemeld dat iedere betrokkene, álle stééngoeie muzikanten inbegrepen, bereid waren hun ding te doen voor letterlijk pinten en sosissen als vergoeding?
Hoe gróót moet de goesting bij de mensen wel niet zijn geweest om aan die voorwaarden, iedereen een onvergetelijke avond te willen bezorgen?

Bedankt aan iedereen voor het welslagen van Bohemersbal 2016 !!
Misschien tot de volgende editie?

Groetjes, Ziggy & Lieselotte

*Madame soleil, Rosse Bijouxtrien & Het Orakel zonder Obstakel ! !!

Kijk mee in de glazen bol van Madame Soleil en laat haar je toekomst voorspellen, trek een
runensteen en ga te rade bij Het Orakel zonder Obstakel, werk mee aan het opsmukken van jezelf met zelfgemaakte bohemersjuwelen bij de Rosse Bijouxtrien: als een nieuw mens met een nieuwe toekomst verlaat je Flavirama!

*Elke Emmermann ! ! ! !

Elke Emmermann is 30 en 3 jaar geleden
ontdekte ze de hoepel. Ze zag op Youtube een meisje dansen met een hula hoep en dat meisje had zo ‘n grote glimlach op haar gezicht
doorheen het hele liedje, dat Elke besloot dat ze deze activiteit beslist ook eens moest proberen! Ze bestelde dus een hoepel voor volwassenen via het internet en ging aan de slag. Al snel
besefte ze dat dit haar nieuwe passie was!

*Sandman !! !

Sandman keert weer ter aarde om zijn pathos over de festivalwei van Flavirama te spuien!

*Harold Vance !! ! !

Harold Vance: stem + gitaar
Jonge Amerikaan brengt
bekende covers van o.a. Johnny Cash en Neil Young, voor aan het kampvuur!

*Timour Montil ! !!

Timour Montil Popovitch (14) volgt al drumlessen sinds zijn zevende bij Laurent Sprimont. Gitaar heeft hij op zijn tiende leren spelen met zijn grootvader. Ondertussen is hij als autodidact gepassioneerd bezig met zijn studie geluid en beeld, aan de hand van handleidingen als Cubase, Première Pro, Flash. Hij heeft gespeeld met JJ Roosevelt (Haïti), Kloot Per W, Big Horse. Hij heeft meegewerkt aan het carnaval van Oudergem met de percussiegroep Zenom Kasanzi. Hij heeft eveneens meegewerkt aan diverse audio-visuele projecten als: “Du Temps des Cerises à Esperanzah”, “Le Balai Citoyen”, “Panda Farnana”, “Bonga Bonga”… Hij viel op tijdens de opening van het spektakel Forum de Liège 2015.

*Dave Killen ! ! ! !

Dave Killen: stem + electrische Bouzouki
Jefke: klavier + beats
Ierse Blues voor de 21ste eeuw!

*Gaya Flamenca ! ! ! !

Flamenco wars van clichés met GAYA FLAMENCA, waar
Nachtegaal van Tervuren Magaij schaamteloos begerig aan zijn gitaar plukt en woest meedeint op de percussiewaggon van Stoomtrein Ziggy Vanilly, aangevuurd door een trots en furieus om zich heen dansend en zingend haar hakken de planken van de vloer bijeenhamerende Carmencita! Olé!

*The Hot Professionals ! !! !

Carl Soetewey: gitaar + stem
Jan-Paul Thiecke: bas
Sam Van Weddingen: drum
Straffe muzikanten uit Leuven, die mekaars wegen intensief bestoven sinds reeds de vroege jaren 1990 van Buffalo Tom.

*Bruchorões ! ! ! !

Bruchorões gaat enerzijds om de Bru van Brussel, deze multiculturele stad en
bruisend van het leven, en chorões, wat de naam is die wordt gegeven aan de
muzikanten van de choro, het genre dat de kern vormt van een van de rijkste
muzikale tradities van Brazilië. Deze muzikale stijl, in essentie instrumentaal en
virtuoos, werd geboren aan het einde van de 19de eeuw en onderging de invloeden van de Europese salondansen (wals, Schots, polka…), maar eveneens die van de
afro-Braziliaanse (lundu…). Net als de jazz is de choro in principe dus een sterk
gemengde stijl, gebaseerd op geraffineerde harmonieën, plus complexe- en
gesyncopeerde ritmes. Dit rijke Braziliaans muzikale erfgoed is een van de muzikale bronnen van de samba, van de bossa-nova, en heeft heel wat componisten van
klassieke muziek (Hector Villa-Lobos…) geïnspireerd, uiteraard ook jazzmuzikanten gepassioneerd door nieuwe geluidshorizonten. Bruchorões stellen u een reis voor naar deze complexe wereld, rijk aan emoties aan de hand van interpretaties van de stukken van grote componisten zoals Pixinguinha, Jacob do Bandolim, Waldir
Azevedo, Ernesto Nazareth (…) maar laten jullie eveneens eigen composities
ontdekken.