In memoriam : Marcel, de dynamische tovenaar.

Met droefheid vernamen we dat Flavirama-medewerker van het eerste uur Marcel Franken van ons is heengegaan. Hij heeft enorm veel betekend voor het park en de vereniging. Hij heeft Flavirama mee helpen vormgeven.

 

Een aantal  jaar na de creatie van Flavirama met een sagenbos en stripfiguren in 3D decors raakte alles wat in verval. De eerste poppen stonden constant buiten en werden aangetast door weer en wind.

Ik had het die tijd ook druk met het tekenwerk aan de eerste Jakke en Jonas. Evenementen in het park werden schaars.. Tot ik op een of ander Tervuurs evenement een enthousiasteling  tegen het lijf liep die er meteen werk van wou maken. Dit kenmerkt helemaal Marcels temperament: meteen de Flaviramse koe bij de horens nemen en ideeën niet enkel op papier zetten, maar ook meteen uitvoeren met de middelen die voor handen lagen.

Het werk dat hij achter de schermen verrichte was dan ook aanzienlijk en lag daarmee aan de basis van de revival van het Flavirama park en de oprichting van de vereniging ‘De vrienden van Flavirama’

Ik herinner me nog een eerste grote heropening die we toen in elkaar gestoken hadden. (2010) We hadden het toe heel groots gezien. Op 2 verschillende terreinen werden allerhande activiteiten voorzien met animaties en attracties. Op een grandioze locatie naast de varkenskoten vonden in het eerste gedeelte de volksspelen plaats. In het 2^de gedeelte de ridderspelen met historische zwaardkunst (Karin Verhelst) en krusboogschieten, waarbij we maar 1 enkele pijl hadden  die in de struiken is beland en die we nooit meer teruggevonden hebben. Het andere gedeelte met sagenbos, poppenkast en optredens vond plaats in het ons welgekende gedeelte (het huidige Flaviramapark). Om in communicatie te kunnen treden met de animatoren in het andere gedeelte had Marcel toen een walkietalkieverbinding ingericht. Voor de gelegenheid had hij zelfs volksspelen gecreëerd en gebouwd op basis van de beeldverhalen van Magaij en Castor. Die volksspelen worden nog steeds gebruikt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Marcel was van alle markten thuis en vervaardigde ook een schakelkast, zodanig dat het hele park veilig van elektriciteit voorzien was. Naast de restauratie van de oude poppen, creëerde hij er ook nieuwe. Een paar meesterwerkjes waren: de jonkvrouw en de page, Alsof dat niet genoeg was ontwierp hij ook poppen voor de poppenkast installeerde zich aan de naaimachine en vervaardigde zijn eigen kostuums. Het grote zwarte achtergronddoek dat vaak achter het podium hangt was van zijn makelij.

Onzen Marcel wist ondertussen een middelgrote container op de kop te tikken, waar de poppen van nu af aan in droge omstandigheden konden gestockeerd worden. In ware Jakke en Jonasstijl werd een nieuw gedeelte rond de herberg van Jakke en Jonas aangepakt: het kabouterbos. Samen met Alain Vossen legde Marcel een mini-vijvercomplex aan met een riviertje en een pompsysteem. Overal werden kabouters en pluchen diertjes geplaatst zodanig dat het geheel een feeëriek uitzicht kreeg. Vooral bij kaarslicht sprak dit tot de verbeelding.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op een gegeven ogenblik werden evenementen zelfs door ons twee georganiseerd waar een record gebroken werd in het multi-tasken: Marcel aan de kassa, bar, barbecue en camera… terwijl ikzelf het optreden aan het podium verzorgde.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toen de evenementen meer en meer in verenigingsband georganiseerd werden werd het werk gestadig makkelijker, maar ook dan bleef hij steeds verrassend en creatief uit de hoek komen. Ook was hij betrokken bij de restauratie van de bar.

Vanaf 2013 trok hij zich stilaan terug uit de vereniging maar kwam nog regelmatig op bezoek en schrok er niet voor terug om advies te geven. We konden ook steeds op hem rekenen.

Zo herinner ik me levendig de catastrofe van 2013. Een hevige storm had het hele dakgebinte verwoest op de vooravond van het festival. Toen we “s morgens de schade constateerden zaten we met de handen in het haar. Marcel werd erbij gehaald (uit zijn bed getrommeld) en samen met medewerker Jan Simoen en de mannen van de gemeente die ons materiaal bezorgden in een recordtempo het hele gebinte steviger dan ooit opgebouwd. Het festival is die avond daardoor toch kunnen doorgaan. We zullen hem blijven herinneren als de dynamische tovenaar, maar vooral als een man die het hart op de juiste plaats had.

Magaij