Het stond in de Flaviramese profetieën te lezen… Op 28 november 2017 zouden de achterlanden van Flavirama zich in een dichte mist hullen want daar wordt verwacht dat er die nacht de eigenaardigste creaturen tevoorschijn komen. Om zeven uur ’s avonds was het al donker. Gifmengster Lucretia (Lieselotte) had al plaatsgenomen achter de bar om er de giftigste drankjes aan te bieden zoals de gifbeker van Socrates.
Aan de overkant werden de eigenaardigste gerechten voorbereid door Amika (Anneke) zoals soep met de schubben van het gordeldier, bloed aan een infuus, snot en drakentongen… Vermits het toen al wemelde van de duistere figuren werd het een ware smulpartij. Ondertussen maakte Giedo Lavenss zich klaar voor een uniek optreden, van een lied dat hij voor de gelegenheid had gemaakt om de donkere sfeer van new wave en gothic op te roepen op zijn elektrische gitaar… En toen werd het stil…
De aarde begon lichtjes te beven… Het podium was gehuld in een mysterieus rookgordijn. U heeft het al geraden. Gerolanfus, de duistere heer uit de crypte bleek weer herrezen en gaf weer een bloedstollende show van Kelkenbloed op het Flavirama podium. Vanaf het 2de nummer Dezz Demona werd hij bijgestaan door een andere vrouwelijke creatuur (Cathy) uit de onderwereld die sierlijk maar vervaarlijk over het podium kronkelde.. Ze kondigden de komst van het beest aan en eindigden met de gruwel van het verlaten instituut.. Hierna konden de tochten door het bos en de achterlanden van Flavirama beginnen. Eerst moest men daarvoor de boosaardige tovenaar van Ottenburg (Guy) passeren. Die stond aan de ingang van het parcours en was teleurgesteld in de mensen die hem uit het dorp hadden verstoten.
We gingen mee met gids Katherina (Kaat) die ons veilig door deze onherbergzame oorden zou leiden.. Ze waarschuwde ons aan het begin van het parcours dat de verschillende dimensies tussen ruimte en tijd uitzonderlijk opengegaan weren en de kans er in bestond dat we nooit meer zouden terugkeren. Op het veldje zagen we al wat duistere gedaanten zich spookachtig voortbewegen in het schijnsel van een fakkel. Het bleek een dolende ridder te zijn (Raytan) met zijn familie die hier eeuwig ronddwaalde omdat zijn geliefde geschaakt was door één of ander reptiel. Verder gekomen aan de crypte, bleek de ontsteltenis groot toen bleek dat de sarcofaag van Monsieur Blanc geschonden verdwenen was.. Enkel het deksel lag er. Wie kon dat gedaan hebben? Enkel de grafschender die we terugvonden aan het kerkhof en die als straf veranderd was in een gebocheld kaal monster met lichtgevende ogen… Een eind verder zagen we hem liggen.. Monsieur Blanc (Clark) in zijn doodskist… Het leek wel een vredig tafereeltje, tot hij er opeens uitkwam.. In het bos dachten we veilig te zijn. Niets was minder waar..
We werden opgeschrikt door een ijselijk en hysterisch gegil. Die bleken van een vrouw of de geest ervan afkomstig te zijn, die haar kinderen had vermoord.. In de verte zagen we nog een creatuur… een witte wief? Toen werden we opgeschrikt door een griezelig gesmak en gehijg.. Daar kwam Druanella (Cathy) van over de grond gekropen en wilde ons met huid en haar verorberen. Verder werden we ook nog belaagd door teensnijders (Koen) die het met een schapenschaar op onze arme voetuiteinden gemunt hadden.. Een boomheks was na een lange betovering op zoek naar een bruid (Annelies). Aan het eind hadden we nog een duistere figuur die fijne en minder fijne vleeswaren aan het bewerken was met bijlen en hakmessen… (Kasper)
Toen we terug uit de bossen geraakt waren, werden we eerst nog verrast op griezelfilms op groot scherm en een onvoorzien optredentje van Giedo en de familie van de dolende ridder… en toen kwam er nog een tenensnijder aangehold met een lange snuit…. En het verhaaltje is uit..