Wát een sublieme editie van het Bohemersbal hebben we dit gezegende jaar 2016 gehad, mensen!
* Tegen zeven uur werden we zowaar met de kracht van een voorbijvliegende straaljager omvergeblazen door het vlijmscherpe gitaargeweld van Dave Killen, zijn beenhouwer van een compagnon aan het drumstel en een piepjonge bassist die met zijn instrument de zwaartekracht molesteerde. Mooi in evenwicht allemaal: het agressieve van punk met het melodieuze van de Blues en een attitude op het podium waarmee niemand in het publiek zich ook maar in het hóófd haalde een repliek te verzinnen!
* Nadien hadden we The Hot Professionals, waarmee sommigen onder het publiek de kans kregen van hun verbazing te bekomen en voorzichtig weer op hun stoel te kruipen. De muziek die ze maakten klonk ontzettend lekker in de 47°C -ik zeg maar wat- die iedereen met alle macht tevergeefs probeerde te bezweren. Drie kerels in blote bast waar de muziekgeschiedenis van de 20ste eeuw van áf droop: “héérlijk” zag je iedereen smullen!
* Harold Vance zat daar zo snoezig breekbaar te wezen in zijn dooie eentje achter zijn gitaar, maar wist met zijn stem dieper te snijden dan een fileermes…on-waar-schijn-lijk wat een muzikant!
* Een jonge god met de kop van een viking en de blonde manen van een wild paard uit de Franse Camargue is deze nacht op ons podium 14 jaar geworden: Timour Montil Popovitch wist, bijgestaan door zijn grootvader op basgitaar en zijn maat op drums ons park te verjongen met minstens 20 jaar. Ondanks zijn piepjonge leeftijd een hele grote muzikant in de maak! Je zag het publiek zich een gat in het hoofd staren op zoek naar die mysterieuze mondharmonicaspeler die wel wondermooi klonk, maar toch zo bedroevend onzichtbaar bleek op het podium. Was het de door ons allen geliefde en sinds deze week betreurde Toots Thielemans die, van ergens daarboven het op zijn niet navolgbare wijze niet kon laten het Bohemersbal een glimlach en een traan te schenken? Tuurlijk niet. Het was Ze One And Only Marc François, die zich als een schalkse deugniet tussen het publiek had verschanst en bewapend met zijn eigen mondmuziekske en een microfoon de boel half heeft belazerd!
* Hét “What the F**k-moment” van de avond dat iedereen overkwam, onze Guido inbegrepen, was het aantreden van Gaya Flamenca! Zo goed als geboren en getogen op het Flaviramaveld, wie weet zelfs verwekt, slaagde De Nachtegaal van Tervuren de grote Magaij de lachers op zijn hand te krijgen; La Carmencita zong met de nodige sérieux, savoir-faire en mucho cojones, maar gefocused als een telelens op twee parende termieten in het heuvelland, slaagde ze er niet in houvast te vinden bij het ritmisch gedaver van een goederentrein die Ziggy Vanilly haar warm geserveerd voorschotelde op zijn cajon, ware het niet dat De Nachtegaal zijn broodnodige “papiros” mét pupiter en al het podium zag afflikkeren! Alléén De Nachtegaal van Tervuren en De Nachtegaal van Tervuren alleen, beste mensen, wéét hoe zich uit zo’n hachelijke situatie te redden en de mensen te doen geloven dat het maar om te lachen was. Faut le faire!
* Enter Sandman. Een volwassen vent met gitaar op het podium, die genoeg eenzaamheid en verdriet in zijn teksten wist te etaleren om alle aanwezigen -kinderen inbegrepen- te doen bleiten van ontroering- of miserie zo u wil; ware het niet dat zijn bij momenten even scherp als een cirkelzaag klinkende gitaar het publiek de impuls tot het begaan van spontane auto-crematie op tijd de kop insloeg.
* En toen werd het podium betreden door wat de hele wereld had moeten zien en horen, maar slechts werd bijgewoond door het selecte groepje vrienden van Flavirama: Bruchorões! Geen kát die het wist uit te spreken, afgezien van taalvirtuoos en Meester in de Braziliaans Linguistische Onzin Ziggy Vanilly. Met z’n achten waren ze, maar ze hadden genoeg présence om Vorst Nationaal te vullen. Op het zakdoekje groot dat Flavirama eigenlijk is, wil dat wat zeggen. Laten we wel wezen: voor dit type verleiders is het woord “generositeit” uitgevonden. Ik durf niet eens te proberen te beschrijven wat deze groep heeft gepresteerd: u had er maar moeten bij zijn!
* Spraakwaterval en presentator van de avond, dé grote Clark Maldrie, wist zoals immer en altijd van een hol een mol even romig als een drol te maken en lulde de gódganse avond zó virtuoos hard aaneen, dat je de mensen hem mentaal zag sméken hun verjaardagsfeestje te komen opluisteren.
* Heeft er ook maar íemand van het publiek gelet op de voorhoofden van beider geluidsmannen van die dag, namelijk hoe Gert & Magaij overuren stonden te kloppen én angstvallig probeerden, al dweilende met de kranen wijd open, de oevers van hun okselvijvers te behoeden voor het blank leggen van de bekabeling? Het publiek merkt er vaak geen hol van, maar tussen geluidsman en podiumartiest onstaat vaak een strijd die je kan vergelijken met, zeg maar Turks worstelen, maar dan zonder olijfolie. Beide partijen eisen het beste van mekaar, maar vroeg of laat worden ze met mekaars tekortkomingen geconfronteerd. Het uiteindelijke resultaat is voor geen één van beiden ooit echt wat je echt hebben wil, maar hoe dan ook ontstaat het verlossende compromis en dan knettert het vonken als ware het Nieuwjaar! Het hier en daar tegensputteren van microfoons zoals ook hier is gebeurd heeft menigeen artiest doen vloeken, maar jóngens toch: het publiek wist zoveel charmant theater komende van een bende Bohémiens wel te appreciëren en te catalogeren in de annalen van het folkloralistische Tervuren, waar dit nú al legendarische evenement al haar duivels heeft bevrijd.
*Hebt u zich laten inpakken door onze allercharmantste Drievuldigheid? Je had de Rosse Bijouxtrien, die jong en oud wist te overtuigen eigen juwelen te maken en er als een komplete del uit te zien en daar nog apetrots op te zijn ook: geniaal en minder marginaal dan dat je op het eerste zicht zou denken! Bij Het Orakel zonder Obstakel kon je zowaar je runenstenen laten lezen, alsof dat de normaalste zaak van de wereld is mensen, maar neen: geheel exclusief op het Bohemersbal! Bij de suikerzoete Madame Soleil tenslotte kon je zowat álles laten voorspellen, behalve slecht weer; of het moet zijn dat die 53°C die we die avond moesten ondergaan -ik zeg maar wat-, als “slecht weer” moet worden gecatalogeerd.
Lieve mensen, Lieselotte en ik zijn apetrots het Bohemersbal te hebben mogen organiseren dit jaar en zijn blij dat we op zoveel vrijwilligers hebben kunnen rekenen. Ik denk bijvoorbeeld aan Magda en Shilemeza die urenlang de bar hebben bediend met Beni en Isolde als aflossers, Alain achter de BBQ, Jan Michiels + Lena & Lore elk achter hun respectievelijke fototoestellen, om niet te vergeten Karen en haar assistente met hun kompleet geschifte penissencircus in het bos!
Had ik trouwens al gemeld dat iedere betrokkene, álle stééngoeie muzikanten inbegrepen, bereid waren hun ding te doen voor letterlijk pinten en sosissen als vergoeding?
Hoe gróót moet de goesting bij de mensen wel niet zijn geweest om aan die voorwaarden, iedereen een onvergetelijke avond te willen bezorgen?
Bedankt aan iedereen voor het welslagen van Bohemersbal 2016 !!
Misschien tot de volgende editie?
Groetjes, Ziggy & Lieselotte
