Events

De dag dat zowat iedereen moegetergd en uitgeput om zuurstof sméékte na een nimmer eindigende hittegolf kon niet beter
vallen dan op de dag van zaterdag 24 juni, de dag van de ommekeer in het weer, dat wéér zoals immer, weer méér typisch Belgisch
weer op onze getormenteerde boterham smeerde. In concreto was het aangenaam fris en winderig: de cocktail die iedereen nodig had.
Al in de vroege namiddag gonsde het van de activiteiten in Flavirama, gaande van Ziggy Vanilly op zoek naar sprokkelhout voor de
brandstapel en Kaat Bauters met haar acteursgilde oefenende voor het spektakel, tot Magaij alles testende op geluid aan-, om- en óp
het podium en Tamara Pepermans die haar best deed de bar te voorzien van lekkers.

Een zestigtal bezoekers hebben zich weten te vergapen aan “Game of Thrones-in Playmobilformaat”. Alles straalde meer
professionaliteit uit dit jaar: beter voorbereid, beter scenario en grotere betrokkenheid van het publiek. Kortom: fris en winderig.
Het was een komen en gaan van groepjes het bos in- en uitgaande verwonderd klein en groot, amper gelovende dat dit alles zich
afspeelt in hun eigen buurt (“Ze zagen er nochtans zó normaal uit, meneer!”, aldus Jeanine Vellendoncks van achter de hoek).
Een “trouvaille” om duimen en wijsvingers bij af te likken dit jaar: het volk werd gevraagd letterlijk een steentje bij te dragen,
door per persoon een kiezelsteentje te droppen in de drinkbeker van de veroordeelde naar keuze. Het leek wel een stoelendans,
een volksverhuis, een grijpen om de hostie. Van de handvol heksen viel er eentje op door een overschot aan kiezel in haar pot
en daar stond ze dan ook meteen mee in de spot: IN DE FIK ERMEE DIE HEKS!

Het roffelen van de dodenmars liet een duistere wind opsteken en bij het aansteken van de brandstapel deed de wind waar ze zo goed
in is: aanwakkeren! In een mum van tijd domineerde een ware vuurtoorts ieders aanblik. Het was groots, het was verdomme poëtisch,
het was een pakket subliem volgroeid drama zoals alleen natuurkrachten dat kunnen in Flavidrama.

Om het publiek er van te doen gewissen dat het allemaal “maar om te lachen was”, trapten de leden van Hoeminnelic op de staart van
een muzikale notenbeer en spoten zalvende honingerei menig kant op, waardoor niemand beter wist de bar af te kalven tot het niveau
van vóór de hittegolf!