Op zaterdag 30 septembermaakte de Belgische de gothic-legende Swan Death zijn opwachting in het Flavirama-park.
Om 20u30 stonden ze paraat voor een publiek, dat had plaatsgenomen op de stoelen op het gras. Het was eerder koud dan warm. En het was volle maan. Zouden de wolven huilen?
Naast het publiek was er een hok gemaakt uit zwarte plastiek dat op een kubus leek,vandaar werd het geluid geregeld,de belichting en de projectie van bijpassende Videobeelden
Op het podium stond links de zanger bassist Raytan Swan, zwarte basgitaar omgespt met een deukhoed, grijze loden vest toe tot onder de nek, zwartgrijze jeansbroek, geschoeid met een soort van botten zonder snoeren. Een volgeling van the Sisters Off Mercy?
In het midden zangeres Vina Swan, kortgerokt in een zwarte rok als een majoret. Ze droeg kniehoge beige musketierlaarzen, die de vorm van haar benen eer aan deden en droeg een bruine poolreizigerjas met op de kap imitatiepels.
Op enkele meters van haar gitarist Julius Swan in zijn handen een 10-snarige elektrische gitaar waar hij het publiek mee zou veroveren.
Voor hem op de planken vloer stonden er wat effectpedalen waarmee hij handig atmosfeer-overgangen zou maken.
Achter de bassist stond achter de keyboard Heidi Swan; een blonde nimf in het zwart gekleed;
Zij was verantwoordelijk voor de zweverige klanken..Wat verderop achter de gitarist violist Marc Swan met bijpassende zwarte lederen gothicjas.
Zwart is toch wat Gothic zo donker maakt.
Naast de zanger op schouderhoogte stond er een kastje waar wat effectmachines opstonden en een lamp met spots die traag veranderden van kleuren.
Bas en zang werd ondersteund door gitaar, keyboard legde er een laag bovenop de zangeres op de voorgrond en de violist. En ja hoor. Al van bij het eerste nummer vloeiden alle tonen mooi in elkaar en bereikten zo de oren van de aandachtige toeschouwers. En op het gras was het koel,een extra pull of sjaal was welkom. Op het podium werd het warm.
Zangeres Vina Swan ontdeed zich van haar jas. Daar stond ze dan mouwloos met een zwart topje. Bij het nummer ‘Dark Soul of Egypt’ maakte ze oriëntaalse bewegingen met haar armen vingers en handen. Het geheel kreeg nog meer betekenis door een karavaan met kamelen die geprojecteerd werd door Jan Simoen de geluidstechnicus.. Het was de blonde vrouw achter het Keyboard Heidi Swan die zowaar zong als een maghrebijnse net of ze daar was opgevoed..
‘The sign of the young wolves’ werd gespeeld en sommige aanwezigen keken eens naar de volle maan.
Er was nog een lied waar een zwarte raaf op de video achter hun alle aandacht kreeg. De muziek leek gemaakt voor de video. De vogel groot op het filmdoek,zijn vleugels bewogen op de maat van de muziek. De raaf was even een steracteur.
Op een bepaald moment werden er vlammen op het doek geprojecteerd, de raaf was toen al lang gaan vliegen.
Atmosfeer en beleving en duisternis in al zijn toonaarden. Zelf de zangeres was even te zien met meters lange witte vogelvleugels zo zweefde ze op het scherm.
De zanger bassist nam wel even de tijd om de muzikanten en zangeressen voor te stellen..
Bij een cover van the Doors had de violist zich plots heel klein en onzichtbaar gemaakt. Op dat moment was de zanger die familie werd van Jim Morisson, “Light my fire”‘ werd stuwender en stuwender, het ging tussen de bassist zanger en de gitarist en tussen de basgitarist en de zangeres. De gitarist kon op dit nummer zijn vingers de vrije loop laten.
Na dit lied kwam de violist weer te voorschijn.
Er werd nog een lied gespeeld waar Heidi Swan van achter haar toetsen kwam. En de muzikanten wisten heel goed waar ze mee bezig waren.
Bijna aan het einde,werd een nieuwe steracteur aangekondigd,”een varken” en het kwam groot in beeld, achter tralies, snuit en neusgaten duidelijk op de voorgrond.
De muziek was helemaal afgestemd op het geknor van het varken,de zang ook.
Bij het concert waren er vele mensen die bijna onmerkbaar meewiegden.
Aan het einde van het concert kondigde de violist aan,dat er nog een verrassing was.
De muzikanten en zangeressen gingen naast elkaar staan en maakten een sierlijke buiging terwijl het publiek.
Het podium was leeg,de gitarist,begon kabels los te maken.
En toen kwam de verrassing: de trailer van een ridderfilm die zanger Raytan had gemaakt.
Het geluid van de aankondiging bulderde luid uit de boxen, echt op zijn Amerikaans.
En dan zagen we de muzikanten die in een soort van ridderfilm als acteurs en actrices hun rol hebben.
En zo luid dat het geluid was,zo abrupt stopte de kennismaking met de film.
Voor het concert begon was de bar open,tijdens het concert was de bar meer dan een uur gesloten.
Na het concert ging de bar weer open,en kon men zijn dorst lessen aan een Keizer Karel bier, wijn of één of andere jenever,maar ook spuitwater fruitsap en frisdrank.
Wat verderop stond een tafel met doek,zat de welkomstdame van dienst alsook de welkomstheer die voordien de ingangskassa deden, maar er was mogelijkheid om cd’s te kopen.Wat een mooie aanwinst was. Er werden toch enkele cd’s verkocht alsook chocoladetaart en citroentaart die gemaakt werd door niemand minder dan zangeres Vina Swan.
Het concert was geslaagd mede dank zij het heldere geluid van klank- en lichtman des huizes Jan Simoen (die bekend van de elferieën) en iedereen was tevreden over het optreden en welicht komen ze in 2018 spoedig terug..
Giedo Lavenns
