Een prille traditie van tropisch hete Bohemersbal(len) werd dit jaar gebroken door een aangenamer vroeg herfstballet, waar een verkwikkend fris buitje nooit ver weg was en waar uiteindelijk zelden ballerina’s over zijn gevallen. Met het recent ingewijd standbeeld van een sprankelend vrolijke Flavi als getuige konden bezoekers zich als vanouds tegoed doen aan een genereus braadfestijn én een snuiflijn artiesten even strak en explosief in het pak zittende als een tijdbomtikkende bohemerblein.
Emballage Kado wist weer iedereen met een blitz in te pakken met een denderende Tram 44 aan Brusselse smarten en grollen en dat was wel even wennen, zo na het opvallende sombere Mon Cousin Hubert: dit fenomeen uit Verviers greep met zijn aardedonkere versie van ‘Beat it’ van Michael Jackson zowat iedereen bij de, eh…wel ja, bij de Bohemersballen. ’s Mans verbluffende optreden werd integraal opgedragen aan het recente heengaan van Marcel Franken, een medewerker die veel heeft bijgedragen aan de vormgeving van Flavirama.
Nul somberiteiten ten huize Bart Van Bilzen & Magaij: oersnelle kolder à volonté, tot ze aan de barbecue niet meer het begin zagen van iemands bil of het einde van eigen saté.
Tot ieders verbazing verscheen er tijdens de pauze compleet onaangekondigd een man (José Carlos) op het podium met een kánjer van een geërecteerde panfluit: je zag de mensen zich de ogen uit hun kóp kijken, tot allemansoren een vervaarlijk grote condor de wolken harmonieus hoorden plát strijken! Dát heet dan een verrassing.
Een verassing was de volgende act evenmin als Ziggy Vanilly’s barbecue, maar honger werd alleszins in beide gevallen gestild door Carmencita de Brusélas én haar zeven sluiers: met haar heupen wiegde ze duizelingwekkende arabesken gehuld in een burka even mini als een doorsnee Braziliaanse bikini! Al het onnoembare dáárna kon worden gestild aan de bar, met assistentie van Sophie, Anneke en het arendsoog van Tamara, rijkelijk gemarineerd met citroenjenever. Het was overigens alweer een jaar of drie geleden dat we nog ’s iets vernomen hadden van Dezz Demona, die tijdens deze editie als behekste presentatrice uit de catacombenmaffia van Transsylvanië de acts vakkundig aaneen lulde met de mond vol scherts over protserig swaffelende dwarsfluiten, lillende trekzakken en badkamerstomende doedelpijpen.
Had Madame Soleil dit echt voorspeld? Dat belooft voor volgend jaar!
